Blog Willem - Medische psychologie

‘Goedemiddag mevrouw, waar hebt u last van?’ Terwijl ik deze woorden uitspreek, voel ik de ogen van mijn groepsleden in mijn rug prikken en merk ik dat ik van de zenuwen steeds vaker ga verzitten op mijn stoel. ‘Ik heb al maanden buikpijn, maar het wordt steeds erger,’ luidt het antwoord van de vrouw.

Dit is voor mij de eerste keer dat ik een anamnesegesprek oefen en de tengere 50-jarige vrouw met buikpijn die tegenover me zit, is eigenlijk een actrice. Het is net zoals de keren dat ik als kind doktertje speelde, behalve dat achter mijn ‘patiënt’ de medisch psycholoog die dit gesprek beoordeelt, druk aantekeningen maakt over mijn professionele gedrag. Deze medisch psycholoog heeft van te voren een uur gepraat over het voeren van een goed anamnesegesprek, maar voor mijn gevoel was ze alleen maar open deuren aan het intrappen.

Dat blijkt toch niet helemaal waar, want nadat ik de vrouw naar haar voorgeschiedenis heb gevraagd, kom ik al snel tot de conclusie dat ik geen flauw idee heb wat ik nog meer aan haar moet vragen. Daarom besluit ik een vraag te stellen die mijn huisarts mij ook altijd stelt, maar die bij mij het bloed onder de nagels vandaan haalt.
‘Wat denkt u zelf dat u hebt?’ Het is alsof de vrouw heeft uitgekeken naar deze vraag, en ze antwoordt bijna iets te enthousiast: ‘ik denk aan een maagzweer. Waarschijnlijk door alle stress die ik heb. Mijn man gaat namelijk vreemd met de onderbuurvrouw en door die zorgen lig ik nu al weken wakker. Daarom drink ik nu altijd een paar wijntjes voordat ik ga slapen.’

Verbouwereerd kijk ik haar aan, terwijl ik met moeite probeer mijn hoofd zo neutraal mogelijk te houden. Volgens de psycholoog is het belangrijk om de emoties van de patiënt terug te koppelen, maar hoe moet ik nou terugkoppelen dat het vervelend voor haar is dat ze in plaats van een man nu wijn heeft om mee in slaap te vallen. ‘Het is inderdaad een erg vervelende situatie voor u’, is wat er uiteindelijk uitkomt. Als ik achter haar kijk, zie ik de psycholoog tevreden knikken.

Willem                                                 

Meer blogs van Willem