De rust van gebroken nachten
4 reactiesOp maandag belt de buitenschoolse opvang: onze oudste zoon ligt als een ziek vogeltje op de bank. Als ik hem ophaal (lang leve compensatie na dienst) is dat inderdaad wat het is: een bleek, ziek, uitermate warm hoopje mens.
Op de bank, dekentje, paracetamol, en hij slaapt vervolgens drie uur aaneen. Die nacht ligt hij tussen ons in te ijlen, in zijn eigen bed met koorts durf ik niet zo goed. De volgende dag is hij nog niets waard. Slaapt vooral, klaagt over hoofdpijn en pijn in zijn benen. ‘s Middags (lang leve dienst) belt de crèche: onze jongste zoon stort helemaal in en blijkt 39.9 te hebben. Daar schrokken de leidsters wel van. Ik veins totale rust maar ondertussen voel ik die onrust ook wel. Samen met zijn broer op de bank, zelfde recept van dekentje en paracetamol. Toch wat onrustig ga ik naar mijn dienst.
Een gewoon griepje kan momenteel ook een streptokokkensepsis zijn
Als ik aan mensen vertel dat ik op de intensive care voor kinderen werk, krijg ik steevast te horen: ‘Dat zal wel heel heftig zijn.’ Waarop ik steevast vertel dat ik inderdaad nare dingen zie, maar dat ik het ook een prachtig vak vind. Maar toch doet dit vak ook iets met me. Ik zie beren op de weg van mijn eigen kinderen. Een gewoon griepje kan momenteel ook een fulminante groep-A-streptokokkensepsis zijn. We hebben het zoveel gezien het afgelopen jaar, en vaak verliep de sepsis heftig, soms fataal. Ik rationaliseer me suf en probeer naar de feiten te kijken. Maar in de nacht worden feiten altijd wat schemerig. Hoe fijn dat na drie koortsige nachten de oudste zoon me wakker maakt omdat hij in (ons) bed heeft geplast, en de jongste direct weer water wil. Terug naar de gebroken nachten, maar wat geeft het een rust.
Meer van Berber Kapitein:
H.J. Mulder
Gepensioneerd kinderarts, Drachten
Invoelbaar verhaal! Voor een ouder met ervaring met ernstig verlopende kinderziekten doemen allerlei doemscenario’s op, zo is ook mijn ervaring. Goed om je zieke kind extra in de gaten te houden en vooral niet aarzelen de huisarts of andere collega t...e consulteren. Voor je zieke kind ben je in de eerste plaats ouder, niet de dokter.
In dat verband heb ik een vraag aan collega Berber: waarom geef je paracetamol zonder dat je weet wat er aan de hand is, in de wetenschap dat het niets doet, behalve dan dat de koorts wat afneemt en eventuele pijn bestrijdt, en met als bijwerking dat het je valse geruststelling kan geven.
In de meeste protocollen staat, voor zover ik weet, dat het onderdrukken van koorts niet aangewezen is. Vroeger werd wel gedacht dat je het voornamelijk moet geven om de ouders gerust te stellen…
Dat soms nog steeds wordt geadviseerd paracetamol te geven bij kinderen met koorts zonder duidelijke oorzaak, is een andere kwestie. Maar als een kinder-ic dokter dat doet, daar kan geen protocol tegenop.
Oogarts, Limmen
Sterkte, jammer dat de vraag niet beantwoord wordt waarom ineens zoveel streptokokken A infecties optreden. Iets heeft voor velen het immuunsysteem ineens permanent veranderd. Oversterfte, turbokanker etc. Wie ziet het hele plaatje?!
Huisarts M.ooms, Nijeveen
Herkenbaar, deels omdat we in de eerste lijn een andere populatie zien en we dus niet direct in beren denken bij naasten. Maar aan de andere kant kennen we wel de uitzonderingen waar het wel mis blijkt te gaan. Echter wanneer specialisten adviezen ga...an geven aan mensen buiten hun werk om, zeg ik: kijk daar mee uit. Want dan worden die beren meegenomen naar de huisartsenpraktijk en kunnen we ze als huisarts bijna niet meer wegnemen en kunnen we 1 ding doen, de patient doorverwijzen. Mijn man die flauw viel tijdens de bevalling, van onze oudste, waarbij het wat lang duurde voor hij weer bij kwam. Kreeg het advies van de gynaecoloog toch maar eens naar de neuroloog te gaan. Ik schudde nee hoor, gaan we niet doen. Hij vond het gewoon een beetje spannend. En we hebben nog jarenlang gelachen om zijn blauwe oog op de eerste babyfoto.
P.J. Mitra
arts en jurist gezondheidsrecht, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk
Mooi geschreven artikel. Benadrukt ook nog maar eens, dat we vanuit beroepsdeformatie niet 'de uitzonderingen' mee naar huis moeten nemen als het gaat om onze naasten.
Als het in de wei staat, wit met zwart gekleurd is en BOE roept, is het doorga...ans gewoon een koe.