Mijn boze fietsenmaker

Je hebt fietsenmakers die altijd vrolijk zijn. Die van mij, afkomstig uit Servië, is altijd boos. ‘20 euro? Ik ben nog maar een student!’, protesteerde ik een jaar geleden nadat hij mijn band had geplakt. Driftig maakt hij mij duidelijk dat studenten degenen zijn die straks rijk worden, de politiek ingaan, en uiteindelijk beslissingen nemen over het leven van arme mensen, zoals hijzelf. Met de staart tussen de benen verliet ik de fietswinkel en ontweek de daaropvolgende maanden zorgvuldig scherven op straat.

‘Jullie Nederlanders hebben allemaal hetzelfde handschrift', zegt hij een andere keer. We buigen ons over een blaadje en kijken naar zijn broers handschrift. Uit een oud radiootje achter in de winkel klinkt rockmuziek. Om mij zijn punt duidelijk te maken, vraagt hij mij de tekst van zijn broer na te schrijven. Mijn handschrift bevestigt zijn stelling: alle Nederlanders schrijven op dezelfde manier. Bovendien vindt hij dat wij er hetzelfde uitzien.

Als ik een aantal weken later de SEH oploop, herken ik hem meteen: mijn boze fietsenmaker. Hij zit op een krukje naast een dame die vast zijn echtgenote is, en zij is mijn patiënt. Even zijn we blij elkaar te zien, maar al snel bromt hij dat ze lang hebben moeten wachten. Hij kan alleen nog maar fluisteren en is moeilijk te verstaan. De vorige keer dat ik hem zag, vertelde hij over iets kwaadaardigs in zijn slokdarm, herinner ik me. Nu is hij zijn stem nagenoeg verloren. Met zijn vrouw voor wie hij hier op de spoed is gekomen, blijkt het gelukkig mee te vallen. Ze heeft griep. Als ze vertrekken geeft hij mij een hand en fluistert me iets toe. De hand voelt warm aan maar ik weet niet wat hij zegt.

Vandaag rijd ik met mijn splinternieuwe Trek-fiets, aangeschaft met een fietsplan gefaciliteerd door het ziekenhuis, door glasscherven: de glinsterende overblijfselen van de jaarwisseling. Zodra ik de fietswinkel binnenkom en het vertrouwde belletje rinkelt, kijkt hij naar mij en dan naar mijn fiets en fluistert. Dit keer versta ik hem wel: ‘Die fiets heeft Rutte ook.’