Vrije artsenkeuze - Eveline Knibbeler

VELDWERK

Meneer U. is afkomstig uit Roemenië. Hij werkt al zes jaar in Nederland, in de elektrotechniek, maar sinds een jaar gaat dat moeizaam, vanwege pijn in zijn heup. Hij heeft de gebruikelijke riedel afgewerkt: huisarts, injectie, fysiotherapie, orthopeed, weer injectie en fysiotherapie. De orthopeed ziet geen indicatie voor operatie, en al zeker niet op zijn jonge leeftijd.

In januari komt hij opnieuw op mijn spreekuur. Hij heeft de kerst doorgebracht in Roemenië. Omdat de pijn erger werd heeft hij het plaatselijke ziekenhuis bezocht, waar opnieuw beeldmateriaal is gemaakt van de heup: ‘Dat ze dat in Nederland niet hebben gezien!’ Hij legt het pontificaal voor mij neer. Naar waarheid meld ik hem dat ik er niets zinnigs over kan zeggen. Maakt niet uit, hij kan aanwijzen waar de ‘ernstige slijtage’ zit. En de Europese markt doet zijn werk: het Roemeense ziekenhuis zal de operatie en de revalidatie verzorgen.

Maar nu doet de werkgever moeilijk. Die is inmiddels op de hoogte van alle ontwikkelingen rond de heup, doordat de heer U. zijn belevenissen met de Nederlandse en de Roemeense gezondheidszorg breed heeft uitgemeten op de werkvloer.

U. zal drie maanden niet op het werk zijn, en ook niet in Nederland. ‘Wat vindt u daarvan?’ Die vraag werd mij als bedrijfsarts gesteld. Ik vind er van alles van. Ik wijs op het recht van de vrije artsenkeuze. Een beetje laf, ik geef het toe, verschuil ik mij achter de zorgverzekering. Ik adviseer om de gelegenheid te bieden voor de buitenlandse behandeling, mits de verzekering akkoord is.

Die heeft inmiddels toegezegd de volledige behandeling te vergoeden.

Eveline Knibbeler, de bedrijfsarts