Mijn mening voor mij houden – het vervolg

Vervolg op Mijn mening voor mij houden, gepubliceerd op 28 november 2017.

Naar aanleiding van mijn blog sprak ik met de betrokken wethouder en een van de gemeenteambtenaren. Zij boden excuses aan voor de gevoerde correspondentie. Het complete dossier had niet opgevraagd mogen worden.

Eerder was per e-mail al een excuus aangeboden voor de gekozen toon. Dat excuus heb ik vanzelfsprekend aanvaard. Maar daar zat niet mijn pijn. Ik heb de grenzen van mijn informatieverstrekking nog eens toegelicht.

De gemeente bleek in dit geval weliswaar de vrager van de informatie te zijn, maar deed dat op nadrukkelijk verzoek van de rechtbank. De gemeente is hierbij dus een doorgeefluik. De rechtbank wil een faillissementsdossier blijkbaar niet in behandeling nemen zonder een medische onderbouwing ten aanzien van het niet-solliciteren. Hierbij worden door huisartsen aangeleverde verklaringen of pseudoverklaringen (met alleen wat informatie, zonder harde uitspraak over sollicitatiemogelijkheden van een patiënt) gebruikt.

De gemeente werkt aan deze dossiervoering mee om de procedure vlot te kunnen doorlopen en daarmee de burger te helpen. Privacy van de burger staat bij de gemeente hoog op de agenda. Gegevens worden hierbij goed afgeschermd en zijn maar door enkele ambtenaren te lezen, aldus de wethouder.

Voor andere trajecten waar de gemeente zelf informatie nodig heeft, heeft zij onafhankelijke artsen ingehuurd die keuringen en beoordelingen verzorgen.

De pijlen uit mijn vorige blog zouden zich dus eigenlijk moeten richten op de rechtbank. Ook aan de rechtbank zal ik toelichten dat ik niet de aangewezen persoon ben om over mijn patiënten te oordelen of een verklaring af te geven. Het opvragen van een integraal dossier hoort ook niet door de rechtbank te gebeuren. Als de rechtbank twijfelt aan de echtheid van de claim van een patiënt, dan dient de rechtbank hiervoor een deskundige in te schakelen. Dat dit tijd en geld kost, vind ik ondergeschikt aan het belang van zorgvuldigheid en bescherming van het beroepsgeheim.

Ook de rechtbank zou zich moeten realiseren dat het medisch beroepsgeheim onverminderd van toepassing is op patiënten in een schuldsaneringstraject. De spreekkamer moet veilig zijn voor patiënten. Zij moeten daar alles kunnen zeggen en erop kunnen vertrouwen dat die informatie wordt beschermd. Ik zet mij ervoor in dat dit belang voorop blijft staan.

Overigens hoef ik voorlopig geen sollicitatiebrieven te gaan schrijven voor mijn patiënt. De rechtbank heeft een onafhankelijk deskundige ingeschakeld. Zoals het hoort. Met instemming van de patiënt zal ik deze deskundige desgevraagd informeren over de medische feiten. Nu nog een aanpassing van de structurele werkwijze. Ik geef daar graag een advies over. Kosteloos.