Ik ben een wolf!

Wie herinnert zich nog de 30-minuten-tv-show van Arjan Ederveen? Waarin hij een bizar tiepje neerzette met een enorm gevoel voor details, zodat je tenenkrommend keek en ging twijfelen of het niet toch echt was? Hij was zijn tijd ver vooruit toen hij een witte man uitbeeldde die zeker wist dat hij eigenlijk zwart was, maar in een verkeerd lichaam zat. Hij identificeerde zich totaal als zwarte man. De re-integratiemaatregelen om hem in een Afrikaanse stam te laten opgaan, mislukten echter jammerlijk. Hij werd verstoten.

Therians zijn mensen die zich identificeren met een dier. Ze voelen zich niet menselijk, eerder dierlijk. Vaak zeggen therians dat ze de ziel van een dier hebben, een ziel dat in het verkeerde (menselijke) lichaam zit. We lezen op een website hierover: ‘Je bent misschien een therian als je merkt dat je verandert (de impuls krijgt om je als een dier te gedragen) of als je je een vorig leven herinnert als een specifiek dier.’

In Nederland zijn er nog niet zo veel therians, maar wereldwijd lijkt het erop dat er enkele honderdduizenden zijn. Laat ik eerst een Nederlandse therian aan het woord laten: ‘Sinds ik achter het bestaan van therians kwam, ging er een wereld voor me open. Ik wist eindelijk wat ik was! Ik ben mijn hele leven al de “freak” geweest, ik werd heel erg gepest en had niet veel vrienden. Toen ik besloot de wolf in me los te laten veranderde dat wel, ik kreeg best wel respect toen ik de pestkop van de klas in zijn gezicht stompte. Ik huilde ook als wolf als ik me alleen voelde, ik beet en gromde als ik kwaad was. Ik weet uit mijn eigen ervaring dat therian-zijn een moeilijk geheim is om mee rond te lopen, ik verborg mezelf.’

Mensen die zich identificeren met dieren kunnen ook dierlijke organen ervaren. Dat heet een fantoomshift: tijdens een dergelijke shift ziet en voelt men ledematen die er niet zijn. Bijvoorbeeld een staart of vleugels, maar niet iedereen kan zijn eigen fantoomledematen zien, meestal wordt het alleen gevoeld. Ook een aurashift lijkt mogelijk volgens ervaringsdeskundigen; bij die shift verandert je aura in een dierlijk energieveld.

Toen het wereldwijde web in 1991 ontstond, werd de mogelijkheid geschapen voor mensen met bijzondere ideeën om groepen te formeren die dezelfde waarden en geloofssystemen deelden. Zo ook mensen die voelden dat ze een niet-menselijke identiteit deelden. Lycantropie is de psychiatrische diagnose die het dichts komt bij bovenstaande collectieve waan. Als ik het tenminste een waan mag noemen. Dat is de vraag.

In een review in een psychiatrisch tijdschrift in 2004 werden er een dertigtal gevallen van klinische lycantropie beschreven, niet veel dus. Het werd gezien als een zeldzame waan optredend binnen schizofrenie. Maar sindsdien is de populatie van mensen die geloven een dierenziel te hebben wereldwijd enorm toegenomen en vooral onder niet-schizofrenen. En een essentieel verschil is dat therians in het algemeen niet een lijdensdruk hebben, en in een fout (menselijk) lichaam zitten, vergelijkbaar met wat transgenders lijken te ervaren. En sommigen vinden dat pijnlijk. Voor die categorie is de term ‘species identity disorder’ genoemd. Anderen vinden het een variant van de normaliteit en zien het als een aspect van neurodiversiteit. In een recente studie leek het erop of therians hoger scoorden op autisme dan normale mensen. Het is boeiend te speculeren of therian-zijn een moderne vorm van zelfbehandeling is om de eenzaamheid die vaak gerapporteerd wordt bij autisten tegen te gaan.

In een gefragmenteerde wereld lijkt het erop dat onze ziel ook in toenemende mate gefragmenteerd wordt. Of is het zo dat omdat we ons in toenemende mate identificeren met vreemde denkbeelden wij onszelf fragmenteren en dat daarom de wereld ook fragmenteert?