Burgerplicht

Dit Praktijkperikel is een typisch voorbeeld van – hopelijk goed afgelopen – huisartsenpostbureaucratie (MC 8/2012: 477).

Het was eenvoudiger en mensvriendelijker geweest, als de arts had gezegd: ‘Tuurlijk, dat doe ik even’. Maar nee, hij ging af op het oordeel van een niet-deskundige waar het de inschatting op levensgevaar betreft en juist bij levensgevaar telt iedere minuut. Als een ambulance onderweg is, kan dat in Amsterdam toch nog wel even duren, zeker als de hulpvraag als niet-spoedeisend is ingeschat.

Het lag dan ook voor de hand dat de arts, als eerste ter plaatse, zelf een beoordeling ging doen. Het was erg onprofessioneel om zich, vertrouwend op het oordeel van een leek en met een niet ter zake doende dooddoener uit de voeten te maken.

Was dit een praktijkperikel voor de arts of voor de agent of patiënt? Het kan toch niet de bedoeling zijn dat de ‘procedures van de dienstenpost’ huisartsen afhouden van het ondernemen van actie als zij dat volgens hun beroepseed zouden moeten doen. Beschamend.

Joke Schulkes-van de Pol, huisarts, Amsterdam

• Meer brieven