Hulp bij stoppen met eten en drinken

Voor de verkiezingen van 22 november jl. gaf ruim 80 procent van de 200 duizend kiezers in de stemwijzer van het Kieskompas als reactie dat iemand die niet verder wil leven geholpen moet kunnen worden. Natuurlijk moeten mensen geholpen worden die niet verder willen leven. De vraag is alleen hoe. Met het D66 wetsvoorstel ‘Voltooid Leven’ wordt één vorm van hulp geboden, namelijk het actief beëindigen van het leven van iemand die zijn of haar leven voltooid acht.

Mensen kunnen ook geholpen worden bij het stoppen met eten en drinken. Ook dat is een vorm van actieve levensbeëindiging. Het is dé ultieme uiting van zelfbeschikking wanneer iemand zo het leven beëindigt. Bij de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) is daarover veel informatie beschikbaar: onder andere een brochure, een interview met huisarts-onderzoeker Eva Bolt en de documentaire 13 dagen, over de laatste dertien dagen van het leven van Floor Haak die besloot te stoppen met eten en drinken.

Kern bij deze informatie is dat stoppen met eten en drinken een goede methode kan zijn om het leven te beëindigen, maar dat je dat niet alleen kan. Je hebt er hulp bij nodig. Vooral hulp van je naasten, maar ook van de huisarts. Bij de beslissing, bij de verzorging en wanneer klachten ontstaan die verlicht kunnen worden.

De hulp, zoals bedoeld in het wetsvoorstel ‘Voltooid Leven’, is professionele hulp. Kan die hulp wel gerealiseerd worden? Wat kan de beoogde levensbeëindiger precies? En kun je een huisarts en apotheker wel belasten met het respectievelijk voorschrijven en afleveren van het dodelijke middel?

Dat mensen hun leven voltooid achten is een feit. Als maatschappij zoeken we naar manieren om deze mensen te helpen. Wanneer zij het leven beëindigen door te stoppen met eten en drinken hebben zij daar hulp bij nodig, maar is er geen wet nodig die dat regelt. Het kan gewoon.

Jan Vesseur, oud-huisarts, Dalfsen