Eicelvitrificatie: dilemma’s te over

Marloes (31) kan tijdens haar opleiding tot psychiater niet zwanger worden omdat ‘opleiders er niet op zitten te wachten dat je in die tijd zwanger wordt’ (MC 46/2011: 2806). Marloes heeft een partner en een kinderwens. Ze moet een zwangerschap dus vooral niet uitstellen, omdat dit de kans op fertiliteitsstoornissen, op maternale en foetale problemen in de zwangerschap, en op mammacarcinoom alleen maar groter maakt. Gelukkig worden tegenwoordig veel aiossen tijdens hun opleiding zwanger.

Voor de afdeling betekent dit echter vaak grote organisatorische problemen. In het belang van de zwangere en haar ongeboren kind, doet de aios vanaf de derde maand zwangerschap geen diensten meer, waardoor de dienstenfrequentie van de andere aiossen toeneemt. En als de aios met zwangerschapsverlof gaat, wordt de subsidie vanuit het Opleidingsfonds stopgezet. Ze wordt dan doorbetaald door het UWV, maar minder dan het aios-salaris. Het kost de afdeling dus geld, maar het legt ook een grote druk op de andere aiossen en de specialisten, zeker als meer aiossen tegelijk zwanger zijn. Het werk gaat immers door. Het zou dan ook volkomen logisch zijn dat er geld komt voor vervanging, bijvoorbeeld door een anios.

Het is belangrijk dat onze toekomstige collega’s goed worden opgeleid. Daarbij hoort een goed en veilig opleidingsklimaat, met een goede balans tussen werk en privé. Zowel voor de zwangere aios als voor haar collega’s. Het moet volkomen normaal zijn dat een aios tijdens haar opleiding zwanger is. Dat maakt de kans op een gezin voor iemand als Marloes veel groter dan wanneer ze nu een aantal IVF-stimulaties en puncties ondergaat, met als doel deze ingevroren eicellen (veel) later te laten ontdooien en bevruchten.

Prof. dr. Didi Braat, opleider,
drs. Pascal Kolk, aios obstetrie & gynaecologie, UMC St Radboud, Nijmegen

Meer brieven