Administratiekantoor de huisarts

Een brief van een maag-darm-­leverarts: ‘Graag uw hulp met het voorschrijven van incontinentiemateriaal. Dit mag en kan ik als medisch specialist niet voorschrijven. Hoe graag ik dit ook wil.’

De huisarts die de brief ontving, deelde deze met de vraag: ‘Klopt dit?’ De reacties waren eensgezind: nee, dit klopt niet. Dit verzoek is een prachtig voorbeeld van een poging om een tijdsintensieve klus af te schuiven. Want iedere behandelend arts met een AGB-code, ook een mdl-arts, kan incontinentiemateriaal voorschrijven. Net als een uroloog overigens. Dat is best een gedoe, zeker nu dat materiaal centraal wordt bewaard en gedistribueerd. Maar je maakt, als afdeling, een account aan bij een apotheekketen en je bestelt de spullen. Dat is veelal vinkjes zetten, open deuren intrappen en worstelen met een digitale incontinentiecollega genaamd Pien. Moeilijk is het niet. 

Een ander voorbeeld waar de specialist vaak denkt het niet te kunnen, is het ‘bestellen’ van een (zorg)ambulance. Bijvoorbeeld voor liggend vervoer naar een afspraak op de poli. Ook hier geldt: iedereen kan dat. Je belt de RAVU en geeft de indicatie door. Dus niet, je belt de eerstelijnstaxicentrale om aan te geven dat jouw patiënt een afspraak heeft op de poli en daarvoor liggend vervoer nodig heeft. Een collega-huisarts vertelde dat zij na lang heen en weer kaatsen van deze taak uiteindelijk overstag ging en de zorgambulance heeft besteld. Om deze vervolgens vier keer te verplaatsen omdat de poli­afspraak werd verschoven. Toen de ambulance de desbetreffende dag op de stoep stond bleek de patiënt de dag ervoor te zijn opgenomen in het ziekenhuis. De huisarts kreeg een pittig belletje met de vraag waarom ze de ambulance niet had gecanceld want wist zij wel hoe druk zij zijn!?

Meestal willen huisartsen best een taak overnemen, maar bel dan even

De taken die zo op het bordje van de huisarts worden geschoven zijn velerlei. Pogingen om de taak terug te leggen verzanden geregeld in een vervelend welles-nietesspel met als boodschapper de poliassistent, de doktersassistent of zelfs de patiënt. Zo ook over de noodzaak van nieuwe verwijsbrieven.

In samenwerking met het ministerie van VWS heeft de actiegroep ‘Help de huisarts verzuipt’ de website verwijsafspraken.nl gemaakt. De moeite waard om tijdens de overdracht te bekijken. Benadrukt wordt bijvoorbeeld dat zolang een patiënt onder behandeling blijft van een medisch specialist voor dezelfde aandoening (en niet actief is terugverwezen naar de eerste lijn) er in dat geval geen nieuwe verwijzing hoeft te worden afgegeven. Ook niet als het laatste contact met de specialist meer dan een jaar geleden plaatsvond. Ook indien een patiënt is verwezen en bij die behandeling wordt nog een additionele aandoening ontdekt, dan hoeft hiervoor geen extra verwijzing bij de huisarts te worden gevraagd. Stel de patiënt is doorverwezen naar de dermatoloog voor eczeem en die ziet ook een verdacht plekje op de schouder. In dat geval mag de dermatoloog naar zichzelf verwijzen. Logisch ook. Stel jezelf de vraag: wie stelt de indicatie?

Laten we ervan uitgaan dat de meeste taak­afschuivingen niet worden gedaan uit gemak of onwil, maar uit gewoonte, drukte of onwetendheid. Dat is niet erg, meestal zijn huisartsen best bereid een taak over te nemen of te helpen. Maar bel dan even. De huisarts is geen administratiekantoor.