Muggenzifterij (3)
Plaats een reactieIk las met veel belangstelling en stijgende verbazing de brief van collega Jos van Bemmel (
). Het fraaie verhaal over de koortsige collega in een derdewereldziekenhuis ken ik in ten minste twee andere versies; het is ook haast te mooi om waar te zijn. Het is ook heel instructief, maar helaas.
De muggen op de foto zijn duidelijk aan het eten, je ziet de snuiten in de huid steken, en hun lichamen zijn gezwollen van het bloed. Het zijn dan ook vrouwtjes, want deze hebben de eenvoudige slanke voelsprieten (in feite het reukorgaan). De mannetjes hebben waaierachtige, borstelige voelsprieten, want een mug heeft een veel betere neus nodig om een partner te vinden dan om een mens op te sporen. Dit ezelsbruggetje kan ook helpen om het verschil correct te onthouden.
Lelystad, mei 2002
Muggenzifterij,
Collega Andra Neefjes heeft gelijk (MC 24/2002:922). De voelsprieten van de anophelesmannetjes zijn veel hariger dan die van de vrouwtjes. Ik werd op het verkeerde been gezet door een afbeelding van een vrouwtje die er knap borstelig uitzag.
Er ontbrak echter een voorbeeld van een mannetje die blijkens bijgaande tekening ( Manson's Tropical Diseases: Wilcocks & Manson- Bahr, London 1978) inderdaad nog veel borsteliger antennes heeft. Het blijkt niet anders dan bij de benen van de mens te zijn: die van mannetjesmensen zijn veel behaarder dan die van vrouwtjesmensen. Misschien een nooit meer te vergeten ezelsbruggetje.
Collega Van Herk (MC 25/ 2002:958) heeft naar mijn mening geen gelijk. De foto van de afgebeelde muggen toont wel een anophelessoort. Na uitgebreide studie op de verschillende entomologysites kom ik tot de conclusie dat het waarschijnlijk een A. gambiae betreft ( zie foto). Bij een aantal andere anophelessspecies loopt de vleugel door tot het einde van het achterlijf en bij deze soort niet.
Jos van Bemmel
huisarts te Amersfoort
26 juni 2002
- Er zijn nog geen reacties
