Met de Franse slag

Ook Bas Vos, de voorzitter van de LHV, heeft tot nu toe bitter weinig weten te bereiken voor de huisartsen. Hij heeft zogezegd nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan. Dat kan aan de capaciteiten van Vos zelf liggen, aan de weerbarstigheid van de materie of aan macropolitieke omstandigheden. Maar hoe dan ook ik geloof er eigenlijk allang niet meer in dat het ooit nog wat wordt met onze gerechtvaardigde eisen op het gebied van honorarium, praktijkonkosten en secundaire arbeidsvoorwaarden.

Hoelang worden wij huisartsen al niet aan het lijntje gehouden? Ik ben het in ieder geval meer dan beu en heb mijn eigen plan getrokken. Ik heb mijn dienstverlening aangepast. Allereerst ben ik begonnen mijn werktijden te begrenzen. Kantooruren lopen bij mij niet meer uit tot halfzeven ‘s avonds maar duren voortaan tot maximaal vijf uur in de middag. En dan moet alles ook echt klaar zijn. Ik heb dat bereikt door wat meer met de Franse slag dan van volgens de standaarden van het NHG te werk te gaan. En u moest eens weten hoeveel tijdwinst daarmee valt te boeken.

Ik heb ook een begin gemaakt met het delegeren van medische taken aan mijn praktijkassistentes. Te beginnen met hypertensie en diabetes mellitus. En die moeten flink productie gaan draaien. Hiermee ontstaat ruimte om nieuwe patiënten aan te nemen en zo de omzet te verhogen. Daarmee kan ik dan vervolgens weer mijn eigen seniorenbeleid financieren. Ik ben van plan vanaf 2004 al mijn diensten te gaan verkopen.

Het zijn manieren om als ondernemer de zaken naar mijn hand te zetten. Ik verander daarmee noodgedwongen wel in een B-merk-dokter. Maar dat krijg je ervan als de overheid stelselmatig weigert het prijskaartje te betalen dat aan een A-merk-huisarts hangt.