Be-/veroordeling cardioloog

‘Jammer dat de eerste cardioloog alleen het ECG beoordeelde en niet de patiënt’, is de beschuldigende laatste regel van het praktijkperikel (MC 50/2005: 2035). Ik weet hoe dat komt: de huisarts vroeg een ECG aan in plaats van een beoordeling van de patiënt. Dat was fout, want iemand die wordt verdacht van een myocardinfarct en daardoor zelfs al een gedaalde bloeddruk heeft, hoort gewoon op de SEH of op de CCU thuis (zie NHG-standaard). De cardioloog die wél van deze logica uitgaat, staat op het verkeerde been: hij neemt aan dat er gegronde redenen zijn om de patiënt niet met spoed te verwijzen en te volstaan met een ECG-beoordeling.

Infarctdiagnostiek berust voor een belangrijk deel op de anamnese, het ECG bij pijn op de borst heeft alleen in de klinische cardiologische populatie een hoge voorspellende waarde. Een ECG is nogal eens vals-negatief, in het onderhavige geval zou de diagnose dan gewoon zijn gemist!

Vaak vangen alerte laboranten van de functieafdeling dit soort vergissingen op: op grond van hun anamnese komen de patiënten (met of zonder ECG-afwijkingen) alsnog snel onder de aandacht van cardiologen. Dit vangnet functioneert echter gebrekkig, omdat deze mensen daarvoor niet zijn opgeleid. Verder is er bij twijfel telkens een spoedconsult van de cardioloog nodig om het afnemen van de anamnese nog eens over te doen.

We hebben voor de zorgvuldige beoordeling van een nieuwe patiënt een halfuur nodig, afraffelen kan leiden tot fouten. Daarom belanden deze patiënten vaak tegen ieders zin op de hartbewaking.

Ook in onze praktijk kwam dit soort dingen vaak voor. Daarom bouwden we een vertraging van een dag in bij ECG-aanvragen. Als het sneller moet, vragen we de huisarts eerst telefonisch te overleggen om de verantwoordelijkheden en het te volgen beleid netjes af te bakenen. Want wie een consult vraagt, krijgt een consult met de daarbij passende cardiologische verantwoordelijkheid. Maar wie een ECG aanvraagt, krijgt alleen een ECG-beoordeling en houdt dan zelf de verantwoordelijkheid voor het beleid. Als er dan iets misgaat, moet je niet

proberen een ander de schuld te geven.

Harderwijk, december 2005

R. Dijkgraaf, cardioloog