Achter de lichtkast
Plaats een reactieZou ik twintig jaar na dato weer dezelfde weg inslaan: anderhalf jaar agnio Inwendige Geneeskunde, de opleiding Inwendige Geneeskunde, IC-arts (als jonge klare) en de opleiding tot nefroloog? Ik promoveerde, dat wel, met een mooie carrière, dat ook. En ik heb het ontzettend naar mijn zin. Maar...
In 1976 begon ik als leerling radiodiagnostisch laborante. De radiologie was vooral ondersteunend: thorax- en skeletfotos, IVP, colon- en maagonderzoeken. Na het behalen van het diploma röntgenlaborant, bleef het artsenberoep lonken. Het avondatheneum resulteerde in het toegangsbewijs tot de universiteit. Maar hele dagen achter de lichtkast en in de papkamer trok me niet. Ik liep evenmin warm voor alleen het hart, de longen of de hersenen, ruggenmerg en zenuwen. Ook opereren bleek niet mijn ding. Tijdens studie en coschappen bleek dat Inwendige Geneeskunde hét specialisme is dat de patiënt als één geheel ziet: dat werd het dus, later aangevuld met nefrologie.
Tegelijkertijd namen de ontwikkelingen in de radiologie een hoge vlucht: echografie, CT-, MRI- en PET-scans. Grenzeloze diagnostiek. Het mooiste vind ik de grote vooruitgang in de interventieradiologie. Daarmee is het vak er interessanter, afwisselender en veel aantrekkelijker op geworden. Zou ik nu mijn bul halen, dan zou ik zonder twijfel kiezen voor de radiologie. En daarbinnen voor de interventieradiologie.
Iza van Riemsdijk, internist
Rotterdam
- Er zijn nog geen reacties
