Op weg naar school (2)

Collega Dekkers (MC 38/2012: 2107) schrijft over twee jongeren die oordopjes in hadden en bij verkeersongevallen betrokken raakten.

Het gehoor wordt in het verkeer optimaal gebruikt. Als kind leren wij om te horen of er een auto of brommer aankomt. Vele malen is het gehoor mijn redding geweest als ik de straat wilde oversteken of achter een bal aanrende en ik op de achtergrond een gemotoriseerd voertuig hoorde aankomen.

Twee weken geleden reed ik op mijn racefiets door het groene hart van Nederland. Een idyllisch dijkje met aan weerszijde prikkeldraad en daarachter koeien. Het was prachtig weer en ik genoot van het zoeven van de banden en het ritme van het pedaleren.

Plots werd ik ingehaald door een elektrische auto die mij ruim passeerde. Ik schrok me werkelijk een ongeluk en schaafde door de slinger die ik maakte, met mijn pedaal tegen een van de paaltjes langs de weg. Ik kon mijn evenwicht net houden. Mijn hartslag steeg tot grote hoogte en dit kwam niet door mijn inspanning.

Ik kan me voorstellen dat door deze geluidsarme voertuigen makkelijker ongelukken ontstaan. Zouden ze geen geluid moeten voeren om de medeweggebruikers te beschermen? Ik ben benieuwd of er SEH’s in Nederland zijn die gewonden door deze situaties hebben binnengekregen?

Elektrische vervoersmiddelen: geweldig voor het milieu, maar een gevaar op de weg.

Pieter Bots, huisarts, Uithoorn