Slechtnieuwsgesprek per telefoon
5 reacties
Mijn diagnose prostaatkanker kreeg ik telefonisch te horen. Als huisarts zelf met mijn spreekuur bezig, zocht ik naar een plek om rustig met de uroloog te kunnen spreken. Alleen in het toilet bleek die mogelijkheid te bestaan. Het was kanker. Na twee minuten mijn spreekuur hervat met een patiënt die kwam voor rugklachten sinds vier dagen.
Ik had gevraagd om een tijdstip waarop de uroloog kon bellen. Dat ging niet, zei de assistente. ‘Ze heeft een druk programma moet u weten.’
Nu loopt mijn PSA weer op na een operatie waarbij het laag had moeten blijven. Ik dacht en hoopte ervanaf te zijn. Helaas is dat niet het geval. Bij het laatste telefoontje over dit slechte nieuws was voor mij de maat vol. ‘Ik wil een afspraak’, vertelde ik aan de assistente. ‘U heeft een afspraak over drie maanden’, was haar antwoord, ‘telefonisch’.
‘Dat weet ik, maar ik wil een gesprek van mens tot mens, ik heb behoefte aan uitleg.’ Met enige moeite vond ze een plek in de agenda van de uroloog. Ik weet niet of er voor mij een uitzondering werd gemaakt omdat ik huisarts ben. Het gesprek hielp me, ik weet een beetje wat me te wachten staat en waar ik rekening mee moet houden in mijn planning.
‘U heeft een afspraak over drie maanden’, was haar antwoord, ‘telefonisch’
Vorige week vroeg een patiënte mij om een verwijzing. Ze had al gezien dat er in ziekenhuis X plek was en veronderstelde dat ik het druk had en dat dit voor haar en voor mij prettiger was. Ik nodigde haar uit op het spreekuur, en na een kort gesprek en lichamelijk onderzoek kon ik een goede brief maken. Mijn oog viel op haar slechte suikerwaarden en ik vroeg wat er aan de hand was. Geëmotioneerd vertelde ze dat haar dochter van 38 terminaal ziek is en dat ze niet aan haar eigen gezondheid toekomt. Haar dochter gaat alleen door het leven en zij staat haar bij waar zij kan. Het is voor haar een achtbaan van autoritten naar Amsterdam en vele ziekenhuisbezoeken.
Naar huis lopend bedacht ik wat een grote rol het persoonlijke contact speelt in mijn werk én mijn leven als patiënt.
auteur
Jos van Heest, huisarts, Ridderkerk
contact
jvheest@het-doktershuis.nl
Neuroloog , Rotterdam
Helaas zeer herkenbaar voor mij die ook al lang prostaatkanker heeft, een van de naweeën van Corona. Voor Corona konden telefonische consulten alleen onder strenge voorwaarden worden gedeclareerd.
Een gestegen of weer meetbaar geworden PSA waarde ka...n betekenen dat metastasering is begonnen.
Het is heel slecht dat dit nu bijna altijd telefonisch gaat, vaak ook zonder tijdslot van het consult.
Dit moet echt anders.
Agendapunt voor de vergadering van het MSB / de Medische Staf.
R.M. Groenteman
Uroloog in ruste, Bentveld
Dit was zonder meer slechte geneeskunde .
Dat is niet alleen diagnose stellen en behandeling instellen.
Persoonlijke benadering,uitleg ,geruststellen en beleid afspreken is net zo belangrijk.
Vroeger en nog altijd.
Hoop dat de collega uw artikel... leest.
Patient advocate borstkanker en erfelijke aanleg borst- en eierstokkanker, Huissen
Wat fijn dat u zelf voor deze patiënte de arts kon zijn, die u graag zelf gehad had. Wat een zegen voor haar. Wat vreselijk dat u uw eigen slechte nieuws op deze manier moest ontvangen. Heel naar.
Slecht nieuws krijgen kán best telefonisch. Niet i...edere patiënt geeft er de voorkeur aan om de gang naar het ziekenhuis te maken om in de vertrouwde omgeving van de arts en niet van hem/haarzelf het slechte nieuws te ontvangen. Het is heel persoonlijk. Vooraf moeten daar dan natuurlijk afspraken over gemaakt zijn. De telefonische afspraak moet dan niet het sluitstuk in de agenda van de arts zijn maar een volwaardig gepland consult. Dat een vervolggesprek pas drie maanden later kan, is onacceptabel. Ik hoop dat u het terugkoppelt aan deze arts en dit ziekenhuis en hoop dat het tot verbetering leidt.
Slechte zorg is het en echt iedereen met een kloppend hart kan dat begrijpen. Ik wens uw patiënte en u het beste.
MDL arts, Amsterdam
Een slecht nieuws gesprek hoort face to face plaats te vinden. Zo is het ons geleerd en zo doen we ere aan het woord gezondheids
”zorg”. Helaas is het nu zo dat met een open EPD de patiënt eerder de diagnose leest dan dat er met de dokter gesproken ...is. Zo mogelijk nog schrijnender dan een telefonisch slecht nieuws gesprek. Als je als specialist hiertegen in het geweer komt wordt je bestempeld als “ patriarchaal”. Openheid van gegevens mag en moet, echter het is medemenselijke “zorg” als dit pas gebeurt nadat een face to face gesprek heeft plaatsgevonden,in mijn optiek. De patiënten verenigingen , die gestreden hebben voor een open EPD, hebben mogelijk niet door hoeveel leed, angst en onrust ze mensen op bovenstaande manier bezorgen.
Ik ben opgeleid dat je bij een slecht nieuws gesprek ook een horizon bespreekt en niet alleen het gras voor de patiënt zijn voeten wegmaait. Zo heb ik ook altijd gewerkt.
Maar bovenstaande schrijnende gevallen laten zien dat ik er goed aan gedaan heb om te stoppen. Patiënten en artsen worden hier verdrietig van. Kwaliteit van “zorg” is ver te zoeken . Koud en kil is het.
En even over de polimedewerker die een afspraak over 3 maanden voorstelt…… is het niet eens tijd om deze medewerkers fatsoenlijker te gaan betalen en van allen een opleiding tot doktersassistente te verwachten?
Marloes van Ierland- van Leeuwen
W.J. Jongejan
Huisarts n.p., Woerden
Dit praktijkperikel laat genadeloos zien hoe slecht het inlevingsvermogen kan zijn in de tweede of derde lijn als een slecht-nieuws-gesprek gevoerd moet worden. Drukte kan en mag nooit een argument zijn om het slechte nieuws telefonisch en naar ik be...grijp via de assistente van de specialist af te doen. Fatsoen moet je doen!