Vakjargon

Maar ik weet niet wat ik heb.’ Terwijl ik denk: die heeft zijn werk niet goed gedaan, want je kunt niet iemand met een jargonafkorting de deur uit sturen, trek ik in mijn hoofd het laatje cardiologische afkortingen open. PAC’s. Ik spreek hardop de volledige betekenis uit, ondertussen in zijn dossier zoekend naar een cardiologische brief. De man lijkt op de hovenier die ik enkele weken terug met een hartinfarct had ingestuurd, maar hij is het niet en er gaat bij mij nog geen lampje branden. Heeft een waarnemer hem verwezen? Van mijn scherm opkijkend: ‘Wat voor werk doet u?’ ‘Ik ben automonteur.’ Ik draai weg van de computer. ‘Aan uw cilinders, bougies en zuigers ligt het niet. Uw bobine levert genoeg elektriciteit voor een goede vonk. Alleen draait uw verdeler niet altijd helemaal regelmatig, waardoor uw motor soms wat onregelmatig loopt. Maar hij kan niet afslaan.’ Ik krijg niet de kans om meer te zeggen. Als bij toverslag veranderen zijn gezichtsuitdrukking en lichaamshouding, en hij ziet er jaren jonger uit. Hij schiet omhoog uit zijn stoel, pakt mijn hand, schudt die als een pompzwengel op en neer, roept hard ‘bedankt dokter!’ en springt huppelend en roepend mijn kamer uit. ‘Nu weet ik wat ik heb, nu weet ik wat ik heb!’