Onverwacht buitenspel
2 reactiesAf en toe trap ik in de valkuil dat ik denk te weten hoe het zit.
De afgelopen twintig jaar zag ik regelmatig medewerkers met een tenniselleboog op mijn spreekuur. Ik volgde nascholingen over richtlijnen en vergrootte mijn kennis van tennisellebogen.
De begeleiding en behandeling zijn nu: geruststelling en doorgaan met de activiteiten. De belasting moet natuurlijk niet worden overdreven.
Een paar maanden geleden zat aan mijn tafel weer een medewerker met klachten passend bij een tenniselleboog. Ik adviseerde op basis van de richtlijnen: vooral activiteiten blijven verrichten maar zware belasting, zoals tillen en vele repeterende bewegingen, beperken.
Cliënt vertelt dat er nog een afspraak volgt met een orthopeed.
Misschien volgde nog wel een operatie.
Ik reageer conform de richtlijn dat het natuurlijk verstandig is om de specialist te raadplegen maar dat ik verwacht dat er geen operatie zou volgen.
Drie maanden later zag ik cliënt weer, wel geopereerd aan de elleboog en revaliderend na de operatie. Zij vertelt dat zij boos op mij is.
De orthopeed heeft met de operatie slijm weggehaald bij de elleboog.
Ik vraag: 'Is het geen kalk bij de slijmbeurs?' Cliënt kijkt mij meewarig aan. 'Nog een keer, geen kalk, er is slijm weggehaald!'
En de orthopeed had gezegd dat als er meer rust was genomen de operatie niet nodig was geweest.
Na het consult ben ik uit het veld geslagen. Ik stond onverwachts buitenspel. Door het handelen van de orthopeed? Of door de evidencebased richtlijn?
Toch nog maar overleggen met de orthopeed, ook nu de werknemer al hersteld is.
M Kamphuis
psychiater, Utrecht
@ collega Vergeer: zeker, maar: “doctors lie too” (Dr. James Wilson, M.D.)
Jelle Vergeer
Oogarts, Roosendaal
Inderdaad goed plan om met de orthopeed te overleggen, want het consult bij de orthopeed is vast anders gegaan dan het nu lijkt. "Patients lie..." (dr. G. House, M.D.)