Mist en midazolam in Maastricht
1 reactieEen huisarts die palliatieve sedatie inzet bij een patiënt die tevens zijn aanstaande schoonmoeder is, een recent valselijk gewijzigd testament en medewerkers van een instelling voor dementiezorg die bij de inspectie reppen van moord door morfine.
Een scenarioschrijver had het kunnen verzinnen. Maar het is niet verzonnen. De vrouw overlijdt in 2016 en pas in januari van dit jaar besluit het Openbaar Ministerie vervolging te staken. Het OM legt zich neer bij het oordeel van de rechter die de huisarts c.q. schoonzoon in de zomer van 2022 vrijsprak. De morfine bleek midazolam, en er kon geen enkel hard bewijs gevonden worden dat de huisarts kwaad in de zin had bij de zorg voor zijn schoonmoeder in de laatste levensfase.
In Achter het nieuws noemt hoogleraar zorg en besluitvorming in de laatste levensfase Agnes van der Heide deze zaak een voorbeeld van ‘verwarring over wat wel en niet onder de euthanasiewetgeving valt’. De afbakening tussen levensbeëindiging en symptoombestrijding is volgens haar niet altijd duidelijk.
Alles bij elkaar een zaak met alleen maar verliezers
Het grijze gebied bij het overlijden in een fase van pijn- en symptoombestrijding is klein. Het gaat om procenten, blijkt uit de vorig jaar verschenen vierde evaluatie van de Wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding. ‘Het is voor artsen niet altijd eenvoudig om een eenduidige beschrijving van medische handelwijzen rond het levenseinde te geven’, aldus het rapport.
Dat het OM in een dergelijke mist is verdwaald, is dan ook niet zo raar. De rechter toonde bij de vrijspraak anderhalf jaar geleden daarom ook begrip voor het instellen van vervolging op basis van de vergaarde onderzoeksresultaten en het handelen van de huisarts. Toch kreeg het OM een vermaning. Dat het tot 2022 heeft moeten duren voor er een uitspraak kwam door te weinig ‘voortvarendheid’ verdient geen schoonheidsprijs, aldus de rechter. En dat het OM pas anderhalf jaar later besluit vervolging te staken, maakt begrijpelijk dat de huisarts zich beraadt op vervolgstappen.
Alles bij elkaar een zaak met alleen maar verliezers die en passant nog maar eens laat zien dat het behandelen van vrienden of familieleden weliswaar niet verboden is, maar ook niet verstandig. Noodgevallen uitgezonderd natuurlijk.
-
Evert Pronk
Evert Pronk is een van de twee adjunct-hoofdredacteuren bij Medisch Contact. Hij houdt zich bezig met de online ontwikkeling van Medisch Contact, nascholingen, evenementen, boeken en andere uitgeefkansen. Het perspectief van de artsen staat hierbij centraal. Uitgeven vanuit de inhoud, is zijn devies.
G.G.M.C. Wolfs
huisarts, Maastricht
In het hoofdredactioneel artikel van Evert Pronk wordt aangegeven dat er alleen maar verliezers zijn. Als de betreffende huisarts wil ik dan wel benadrukken dat de impact op mij en mijn naasten veel ingrijpender is dan het artikel toont. We zijn verp...letterd. De hoeveelheid mensen en middelen die ingezet zijn, het feit dat ik en mijn gezin en onzer beider praktijken lang in observatie zijn gehouden, dat er afluisterapparatuur is geplaatst in onze auto's en ons huis, dat mijn mobiele (werk)telefoon is afgeluisterd, dat zowel mijn woning als mijn praktijk en patiëntenadministratie doorzocht zijn en dat ik zelfs geschaduwd ben. De huisartsenpraktijk is tijdelijk ook op de vaste lijnen afgeluisterd, van de bellers zijn NAW gegevens opgevraagd. Binnen het betreffende verpleeghuis is van zorgmanager tot tuinman ieder medewerker gehoord over de dokter en zijn medisch handelen. Het officiële strafdossier omvat ongeveer 20.000 pagina's. Wij achten dit buitenproportioneel.
De informatieverstrekking door het OM aan de pers (en het bijwonen van de zittingen) heeft geresulteerd in 58 krantenartikelen in de regionale krant De Limburger, waarvan minstens tien op de voorpagina en waarin ik voor de plaatselijk bekende lezer herkenbaar voorkwam. Toen ik tijdens mijn eerste detentie - ik ben tweemaal voor deze zaak vastgezet, in totaal 33 dagen-- mijn beklag over de informatieverstrekking aan de pers, die ik niet anders dan 'lekken' kon noemen, bij de hoofdofficier van justitie deed, betreurde deze de lekkages, maar zag af van nader onderzoek en het nemen van maatregelen 'want dat zou ‘zinloos bestede tijd zijn'.
Dat mijn praktijk en die van mijn vrouw onder dit onderzoek en deze publiciteit geleden heeft, behoeft geen nader betoog. Ook dat ik zelf en mijn gezin hier ernstig onder geleden hebben en nog steeds lijden zal eveneens duidelijk zijn. Wij hebben zeven jaar in een nachtmerrie geleefd en zijn daardoor ernstig beschadigd.