Griep - Lewar Bekas

Het begon met een koude rilling van mijn rug naar mijn benen. De volgende dag werd ik wakker met een dichtgeknepen keel. Aangekomen in het ziekenhuis was ik helemaal bezweet en warm en koud tegelijk. Met moeite kwam ik de dag door en herkende me in de woorden van mijn patiënten die zeiden dat ze zich echt niet lekker voelden. ’s Avonds thuis rillend op de bank drong de bittere waarheid door: Ik ben ziek! In wanhoop belde ik mijn moeder en zij stelde resoluut: ‘Griep, vroeg naar bed, paracetamol en thee met honing’.

Ik liet me maar gedeeltelijk geruststellen en stelde zelf ook een differentiaaldiagnose op. Een jonge vrouw met een blanco voorgeschiedenis en verkoudheid moest wel een virale luchtweginfectie hebben. Twee dagen bedrust en vier doosjes zakdoekjes later voelde ik me nog steeds beroerd en begon me zorgen te maken. Als dit griep was dan zou ik me toch al wel beter moeten voelen?

Ik visualiseerde S. Aureusjes die over mijn aangetaste slijmvliezen kropen. Met een oud doosje amoxicilline uit mijn badkamerkastje ging ik de bacteriële superinfectie te lijf. Na drie tabletten was de diarree niet meer te houden.

Nadat ik twee dagen later de antibioticakuur voortijdig had gestaakt draaide ik dienst op de SEH alsof er niks was gebeurd. Mevrouw A. kwam voor de tweede keer. Ze was bezorgd omdat ze nog steeds koorts had. Ik stelde haar gerust: ze had inderdaad influenza-A. Ze vroeg: ‘Een kuurtje antibiotica kan toch geen kwaad?’ Ik legde uit dat antibiotica niet helpen bij een virusinfectie en dacht beschaamd terug aan alle uren die ik onnodig op het toilet had doorgebracht.

‘Dokter, is er dan niks dat helpt?’ Ik adviseerde haar thee met honing.

Lewar Bekas, aios interne geneeskunde