Bij een aanvullende zorgverzekering hoort een gratis huurauto

Vorig jaar reserveerde ik een schildersbusje voor een fietsvakantie. Ik meende alles te hebben geregeld op de website met de intermediair, maar dat was te makkelijk gedacht.

Bij het ophalen van het busje keek de dame achter de balie me ernstig aan en zei: ‘U heeft een eigen risico van 1200 euro. Dat kunt u gelukkig bij mij verzekeren.’ Dat zou bijna 200 euro extra kosten. Ik legde uit dat het eigen risico standaard verzekerd was bij de intermediair, die me in al zijn e-mailcommunicaties op het hart had gedrukt geen extra polis te nemen. Bovendien dekte ook mijn creditcard 600 euro aan eigen risico. Dit zou dus mijn derde eigenrisicodekking worden. Ze schudde het hoofd. Dat soort verzekeringen, je wist nooit wat je eraan had: je moest de schade eerst aan de verhuurder betalen en dan kon je het pas claimen bij de intermediair. Bovendien zou ze zonder hún verzekering een borgsom van 1200 euro moeten vasthouden op mijn creditcard – had ik die ruimte wel? Vooral dat laatste riekte naar chantage, dus ik weigerde nogmaals beleefd.

Wilde ik dan niet minstens een verzekering voor hulp bij autopech? Anders zou ik het zelf moeten regelen indien ik hulpeloos langs de kant van de weg kwam te staan. Ik vroeg of die auto’s van hen dan zo vaak stukgingen, en drong erop aan om simpelweg te krijgen wat ik had gereserveerd. Ze zuchtte. Ik was duidelijk een of andere roekeloze gek. Wellicht heeft u soortgelijke ervaringen: autoverhuur­bedrijven verkopen je eigenlijk verzekeringen, waar ze goed aan verdienen, en je krijgt er gratis een auto bij.

We verzekeren ons helemaal suf in Nederland

Het verzekeren van risico’s die je kunt dragen is bizar ongunstig: je betaalt niet alleen voor de gemiddelde schade, maar ook voor de gemiddelde oplichting door andere verzekerden, de winstmarge van de verzekeraar, overheadkosten, administratie en eventueel 21 procent assurantiebelasting. Toch verzekeren we ons helemaal suf in Nederland.

Heeft u bijvoorbeeld een aanvullende zorgverzekering, net als meer dan 80 procent van de Nederlanders? Die kost al gauw 300 tot 700 euro per volwassen gezinslid per jaar, nog zonder tandartszorg. Wie zich dat kan veroorloven, kan waarschijnlijk wel wat financiële tegenslag lijden. Heel veel dekken die aanvullende zorgverzekeringen sowieso niet – het zijn vooral abonnementen op fysiotherapie. Ze zullen u niet redden van failliet gaan aan alternatieve genezers (vergoeding tot maximaal 40 euro per dag en in totaal 350 euro per jaar, onderzoeken niet inbegrepen), en als uw kroost seksueel actief is, zijn de vijftig jaarlijkse condooms van CZ wel wat karig (dus één per week en ont­­houding tijdens de kerstvakantie). 50 euro per jaar voor contactlenzen schiet ook niet bepaald op.

Misschien bent u bang voor hoge medische kosten in het buitenland, waar de reclames nogal mee dreigen? Die klinken inderdaad wel eng, maar de ‘volledige’ vergoeding in aanvullende verzekeringen is vooral een sigaar uit eigen doos, een derde dekking, want kosten die niet binnen uw verplichte basisverzekering vallen, worden steevast vergoed door uw reisverzekering. Mensen angst aanjagen om ze onnodige verzekeringen te verkopen: het is een soort autoverhuur, maar dan zonder bij­­behorende gratis auto.