Blogs & columns
Blog

‘Niet voor ons soort mensen’

1 reactie

Ze zijn 65 jaar getrouwd. Beiden lopen ze tegen de 90, krasse oude mensen, willen nog alles zelf doen. Hebben altijd alles zelf gedaan en hard gewerkt.

Ze wonen in een klein rijtjeshuisje met een klein tuintje. Voor de ramen hangt van die gegolfde vitrage en in de vensterbank staan wel dertig porseleinen beeldjes. Zo is het binnen ook. Helemaal vol met kunstbloemen en overal beeldjes. Een uit de hand gelopen hobby.

En alles moet zeker wekelijks afgestoft worden, dat deden we vroeger, en nu dus ook. De wc moet iedere dag op de knieën gesopt worden en iedere week moet de koelkast even naar voren, zodat daar achter gedweild gaat worden. Maar ja.

Meneer gaat lichamelijk wat achteruit, mevrouw gaat geestelijk behoorlijk achteruit. Zij haalt hem midden in de nacht uit bed om het bed te verschonen. ‘Verdomme’, foetert hij, ‘je ziet toch dat het donker is’. Ze weet niet meer dat hij die dag de wc al schoongemaakt heeft, en hij kan niet meer zo goed op zijn knieën zitten.

Ik suggereer thuiszorg, hulp in de huishouding, ze hebben immers een leeftijd dat niet alles meer zelf gedaan hoeft te worden. Schoorvoetend gaan ze akkoord.

Als ik twee weken later kom en vraag hoe het met de thuiszorg is gegaan, zucht meneer diep. De vriendelijke dame van de thuiszorg mocht de tweede keer het huis niet meer in. Ze gingen het gewoon weer zelf doen, hulp in de huishouding was niet voor hun soort mensen. Mevrouw was er ook van overtuigd dat meneer een oogje op de hulp had en dat ze tijdens het bed verschonen……. Hij maakt zijn zin niet af. ‘Ik ben verdomme 89, wat denkt ze wel niet. Het is net als met het koffiezetapparaat’. Niet begrijpend kijk ik hem aan.

Het afgelopen jaar had ze hem gevraagd een koffiezetapparaat te kopen. Ze gebruikten altijd de fluitketel en goten nog ouderwets in een filter. Hij vond het prima om dat te veranderen, leek hem wel makkelijk, dus hij kocht een apparaat. Toen deze na twee weken nog steeds onuitgepakt in de keuken stond, vroeg hij wanneer ze dat apparaat eens op het aanrecht ging zetten. Toen zei ze: ‘We blijven de koffie gewoon zelf opschenken, een koffiezetapparaat is niet voor ons soort mensen’.

lees ook
  • Marieke Dijkzeul

    Marieke Dijkzeul is huisarts in Apeldoorn en rondde een opleiding tot kaderarts palliatieve zorg af. Zij heeft drie kinderen in de tienerleeftijd.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.