Chronisch ziek en gestraft

Op de ‘Chronische lijst fysiotherapie’ staan vreselijke aandoeningen als dwarslaesie, ALS, multipele sclerose, cystic fribrosis (CF) en bijvoorbeeld sclerodermie. Wie een van deze aandoeningen heeft, krijgt de benodigde fysiotherapie uit de basisverzekering vergoed. Gelukkig maar.

Dit heet de ‘chronische vergoeding’: noodzakelijke fysiotherapie die een belangrijke rol speelt bij de gezondheid en het leven van iemand met een van deze aandoeningen.

Zoals zo vaak schuilen er enkele adders onder het gras. Niemand krijgt zomaar fysiotherapie. Want eerst moet u van uw medisch specialist, op basis van de juiste diagnose, een ‘chronische machtiging’ krijgen. Anders wordt er weinig tot niets vergoed. Let op: alleen een specialist kan zo’n chronische machtiging verstrekken. Veelal krijg je deze machtiging als je bent behandeld in een revalidatie-instelling of ziekenhuis en daarna gelukkig weer naar huis mag, naar het echte leven.

Veel van deze aandoeningen vragen echter heel wat van de patiënt en zijn omgeving. Soms moet het huis worden aangepast, moet er een traplift komen, zijn nieuwe vervoersmiddelen nodig, moet er een rolstoel komen, passen de kleren niet meer, enzovoorts. Grote vragen die een oplossing vereisen. Soms ook vragen die in de tijd veranderen. En meestal kost dat geld vaak ook in de vorm van een eigen bijdrage.

Daarnaast zijn er vragen over het leven zelf. Pas je nog in je oude werk, voldoet je opleiding nog, hoe staat het met je relatie, hoe reageert de familie, de buurt? Allemaal ingrijpend.   

Neem een CF-patiënt of iemand met een dwarslaesie. Na de chronische machtiging moet de fysiotherapeut het behandelplan voor deze patiënt voorleggen aan de medisch adviseur van de zorgverzekeraar bij een eventuele inspectie. Alleen dan kan worden aangetoond dat deze zorg niet onnodig is.

Dit circus heeft geen toegevoegde waarde voor de patiënt. Want zou een fysiotherapeut onnodige zorg leveren aan iemand die al chronisch ziek is? Anders stond die aandoening toch niet op een lijst waar je als verzekerde sowieso niet op wilt staan. En hoeft de eventuele fysiotherapie niet uit de aanvullende verzekering te worden betaald.

Het wordt nog gekker. Als het behandelplan is goedgekeurd, moet de patiënt de eerste 20 behandelingen zelf betalen. Dus als je al zoiets vreselijks is overkomen, je na de behandeling naar huis gaat, je hele leven op zijn kop staat en je soms je leven opnieuw moet uitvinden, kom je er vervolgens achter dat je de eerste 20 noodzakelijke behandelingen zelf moet betalen. Iemand die meer dan 20 behandelingen nodig heeft om de kwaliteit van leven te verbeteren is daarmee algauw 1000 euro kwijt. Een enorm bedrag. Voor iedereen. Overigens naast alle andere kosten om überhaupt het leven in te richten met deze aandoeningen.

Maar waarom moeten mensen met deze chronische aandoeningen de eerste 20 (noodzakelijke) fysiotherapiebehandelingen nog steeds zelf betalen, vraag ik mij af. Hebben zij toevallig net een aanvullende verzekering afgesloten? En volgt pas daarna de vergoeding uit de basisverzekering (inclusief natuurlijk het eigen risico)?

Stiekem hoop ik dat de politiek bereid is een besluit te nemen om in dit uithoekje van ons zorgsysteem mensen te helpen die dat echt nodig hebben. Chronisch zieken die zijn aangewezen op chronische fysiotherapie. Ik pleit ervoor dat de eerste 20 van deze behandelingen weer in het basispakket worden opgenomen. Dat lijkt me gewoon menselijk. Juist bij deze verschrikkelijke aandoeningen.