Ik zag het bloed stromen

De professor werkte de ene na de andere patiënt weg in die donkere spreekkamer en je mocht meekijken naar die oogziektes die je niet zag. Maar zoals een goed co betaamt knikte je bevestigend. Zijn ochtendspreekuur liep door in dat van de middag en toen hij zei dat we dit beeld ook vanochtend hadden gezien, begreep ik dat hij niet doorhad dat ik de plaats van de ochtendco inmiddels had overgenomen sinds de lunch…

Niet echt inspirerend tot zover. Tot ik op een dag meeliep met Ton. Ton was een oudere aios. Hij riep mij er op een gegeven moment bij. Hij had een contactglas tegen een oog gezet. En zei tegen mij dat ik het over moest pakken en mee moest kijken. Echt goed moest kijken. Lang. En toen zag ik het. Ik zag het centrale deel van de retina, scherp en enorm uitvergroot, en daarop de bloedvaten zoals je die nergens zo mooi kan zien in het lichaam zonder iets open te snijden. En in die vaten zag ik het bloed stromen! Bijna per erytrocyt. Zo gedetailleerd. Zo mooi. Ik viel als een blok. Daarna heeft hij nog een hele lijst opgesomd waarom oogarts een prachtig beroep is. Dat was mijn moment. Toen heb ik gekozen. Door Ton. En nog steeds heel blij met mijn keuze.

Floor Berkhout, oogarts, Delft