Medisch adviseur in India - Liever geen meisje
2 reactiesOnlangs was ik op werkbezoek in India, om te adviseren bij een opleiding voor verpleegkundigen en tevens om les te geven. Uitgezonden door het senior experts-programma van het ministerie van ontwikkelingssamenwerking (PUM). Dit was in Punjab, de Sikh deelstaat in het noorden van India.
De praktijkstages van de leerling-verpleegkundigen werden gevolgd in ziekenhuizen in de omgeving. Om hier een indruk van te krijgen ging ik een paar keer met hen mee. Elke morgen vertrekken gele autobussen om de leerlingen naar de ziekenhuizen te brengen. Dit waren overwegend government hospitals, ziekenhuizen dus die onder het beheer van de overheid vallen. Er doemden voor ons ongewone beelden op: vuile lakens, gebrek aan personeel en voorzieningen, verouderde gebouwen, geen onderhoud. Maar misschien is iets wel beter dan niets.
Honderdduizenden feticides per jaar
In de gangen vielen grote borden op met afbeeldingen van baby’s die de nek om werd gedraaid, van verdrietige moeders, van een weegschaal met een jongen en een meisje erop, die doorslaat naar de ‘jongenskant’. Mij werd uitgelegd dat dit onderdeel was van de campagne tegen de feticide. Het doden van de foetus? In landen als India en China gaat de kinderwens traditioneel meer uit naar een jongen dan naar een meisje. De voorkeur voor een jongen kan zo sterk zijn dat meisjesbaby’s meteen na de geboorte worden gedood. Van dergelijke infanticide werd onlangs nog melding gemaakt in een Nederlandse krant: zo doen ze dat tegenwoordig nog in China.
India is een modern land. Met echografie kun je in de tweede helft van de zwangerschap het geslacht al vaststellen. Feticide betekent dat de vrucht bij 5 à 6 maanden kunstmatig wordt uitgedreven. Medici en verloskundigen spelen hierbij een rol, ook bij de echografie. Het aantal feticides in India wordt geschat op enkele honderdduizenden per jaar. Zo is de ‘female to male ratio’ in India de laatste eeuw gedaald van 0,972 naar 0,933. Dit wijst erop dat echografie hierbij een belangrijke rol speelt.
In een Community Health Center, een private hospital, kleinschalig en met de belangrijkste basisvoorzieningen, ontmoette ik later dokter Navinder Singh Bawa. Een indrukwekkende man die me vertelde dat hij in India tien jaar geleden als eerste arts de bestrijding van deze praktijk op de politieke en publicitaire agenda zette. En ook dat er nog een lange weg te gaan is. Want nog steeds werken veel van zijn collega’s direct of indirect mee aan deze praktijk. Op uitdrukkelijke wens van de aanstaande ouders.
Naar de rubriek Over de grens
,
Collega Antje Spijker zegt in haar reactie dat zij tegen de sekseselectie in India en China is. Ze geeft aan dat de keuze van de vrouwen daar, zo niet te billijken, toch wel is te begrijpen.
Het Nederlands Genootschap van Abortusartsen heeft zich, z...odra het echoscopisch mogelijk bleek het geslacht van de vrucht te bepalen, dus al jaren geleden, unaniem tegen sekseselectie uitgesproken.
Als venijn in de staart van haar brief, meldt Antje dat Nederlandse dokters meewerken aan foeticide van meisjes en jongetjes waarvoor het gros van de vrouwen geen andere motivatie zou hebben dan ‘het nu niet hebben van een kinderwens’.
Er zijn inmiddels kasten vol literatuur over de motivatie van vrouwen die voor abortus kiezen. Principieel gaat het daarbij over het recht van de vrouw te beschikken over haar eigen lichaam. ‘Baas in eigen buik’ heette dat in de jaren zeventig.
Niemand is ‘voor’ abortus. Het blijft een negatieve oplossing voor een noodsituatie. Het tot stand komen van de Abortuswet heeft ruim tien jaar heftige debatten in ons parlement gevergd. Het kunnen kiezen voor veilige abortus, is uiteindelijk een groot goed.
Nijeveen
dr. A.S. van den Bergh, oud-abortusarts
,
In dit artikel stelt dr. Arie Berghout de massale moord op (ongeboren) meisjesbaby's in India en China aan de orde. Het selecteren op geslacht is in India sinds 1994 verboden, desalniettemin zijn sindsdien naar schatting ruim tien miljoen meisjes gea...borteerd met medewerking van medici en verloskundigen. Middels eenvoudige handbewegingen maken de medische hulpverleners het geslacht van de baby aan de ouders duidelijk ook al is dit niet toegestaan.
De foeti- en infanticide in India in China lijkt mij inderdaad een praktijk waaraan geen dag te vroeg een einde kan worden gemaakt.
Een punt om te overwegen is mijns inziens het feit dat het opbrengen van de bruidsschat voor een dochter in India een gezin kan ruïneren terwijl het huwelijk van een zoon een verrijking betekent. Gezinnen in India zien zich dus in een niet onaanzienlijk deel van de gevallen voor de keuze gesteld hun dochter te laten aborteren of om zelf, samen met hun andere kinderen, te verhongeren.
Nederland, sowieso één van de rijkste landen op deze wereld, kent deze problematiek niet. Toch worden hier per jaar ongeveer 9 abortussen per 1000 vrouwen (totaal rond de 33.000 abortussen) uitgevoerd waarbij de meest genoemde motivatie is: "het nu niet hebben van een kinderwens". Hieraan verlenen medici, echografisten en verloskundigen massaal hun medewerking.
Praat de zieke situatie van arme ouders in India de massale moord op ongeboren meisjes goed? Mijns inziens niet, en kennelijk ook niet volgens de internationale medisch adviseurs in India. Wellicht is het een goed idee om als Nederlandse dokters dan ook eens heel goed stil te staan bij de foeticide van meisjes én jongetjes waar wij aan meewerken, alvorens naar andere landen te wijzen?
Met vriendelijke groet,
Antje Spijker, huisarts io.