Getuigen van een epidemie

Nog nooit heeft de Franse cineast André Téchiné een slechte film gemaakt. Ook zijn nieuwste productie, Les Témoins, is de moeite waard. De film legt getuigenis af (vandaar de titel) van de eerste jaren van de aidsepidemie. Het verhaal: de jonge Manu verhuist naar Parijs om werk te zoeken en trekt voorlopig in bij zijn zus

Julie die in een groezelig hotel woont. Julie, die een opleiding tot operazangeres volgt, beschouwt haar broer als een indringer. Manu, levensgenieter als hij is, gaat ’s avonds vaak de deur uit. Zo leert hij Adrien, een vijftigjarige homoseksuele arts, kennen. Tussen de twee ontstaat al snel een warme vriendschap; Adrien ontwikkelt zich tot Manu’s mentor. Tijdens een boottochtje stelt Adrien Manu voor aan vrienden van hem; de Noord-Afrikaanse politieagent Mehdi en zijn vrouw Sarah, een schrijfster. Een gelukkig koppel, maar dat geluk blijkt schijn. Voor Mehdi leidt de onrust van zijn verse vaderschap tot uitspattingen op zijn werk en in zijn seksleven. Sarah van haar kant heeft moeite met haar nieuwe rol als moeder. Ze stort zich al snel weer op haar werk, maar krijgt geen letter meer op papier.

Het verhaal neemt een onverwachte wending als Mehdi verliefd wordt op Manu. Niet lang daarna krijgt Manu een mysterieuze ziekte. Adrien meent te weten om welke ziekte het gaat. Kapot van liefdesverdriet vanwege Manu’s relatie met Mehdi (de vriendschap tussen Adrien en Manu is nooit seksueel geconsumeerd) zet hij zich in voor de strijd tegen aids, en vooral voor een grotere publieke bekendheid met de ziekte en tegen stigmatisering. 

Is Les Témoins daarmee een sombere film? Ja en nee: de dood slaat hard toe en een libertijnse, hedonistische levenstijl staat op het spel, dat zeker, maar ‘La mort n’est pas un conclusion’, zei Téchiné in een interview. De film eindigt hoopvol, bijna tegen beter weten in: het leven gaat door. << HM

Les Témoins draait vanaf deze week in de bioscoop.