Excellente zorg

Voorzitterscolumn

Te vaak worden wij geconfronteerd met verpleeghuizen die onder de maat functioneren. Deze huizen brengen veel schade toe. Aan bewoners en personeel. Het imago van de sector wordt hierdoor aangetast en politiek en samenleving worden bevestigd in hun opvattingen over mensonwaardige toestanden in de ouderenzorg. Als uiteindelijk de inspectie het toezicht verscherpt, is vaak al onherstelbare schade aangericht. En waarom? Hebben die bestuurders meer aandacht voor strategische allianties dan voor patiëntenzorg? Zijn zij meer geïnteresseerd in efficiency dan in de motivatie van hun medewerkers?

Herhaaldelijk wordt Verenso benaderd door specialisten ouderengeneeskunde die als gevolg van overnamedrift van bestuurders verantwoordelijk worden gesteld voor de 7x24-uurszorg voor patiënten verblijvend in woonvoorzieningen op afstand van de hoofdvestiging. De artsen zijn dan niet in staat om, in geval van calamiteiten, binnen 30 minuten aanwezig te zijn. Sommige bestuurders schuwen zelfs niet om de specialisten ouderengeneeskunde persoonlijk onder druk te zetten.

Het kan ook anders. Verpleeghuizen die streven naar topzorg en zich richten op innovatie, wetenschappelijk onderzoek en kennisontwikkeling. Deze instellingen vragen zich af wat bestuurders en professionals gezamenlijk moeten doen om een toekomstbestendige zorg tot stand te brengen. Daar wordt gekeken naar patiëntenzorg, naar de mogelijkheden en ambities van het personeel. Dit soort initiatieven verdient de aandacht.

De specialist ouderengeneeskunde
komt soms onvoldoende toe aan zijn werk als arts

In een recent overleg met de commissie Volksgezondheid van de Tweede Kamer, waarbij Verenso met andere vertegenwoordigers uit de ouderenzorg aanwezig was, is naar voren gebracht dat wij ons niet mogen laten leiden door deze uitwassen. Ook is duidelijk vastgesteld dat het over de hele linie ontbreekt aan voldoende kwalitatief geschoolde verpleging en verzorging. De specialist ouderengeneeskunde voelt zich te vaak verantwoordelijk om gaten in de zorg op te vullen en komt soms onvoldoende toe aan de werkzaamheden die hij als arts zou moeten verrichten.

Het is niet zo dat het ontbreekt aan belangstelling bij politiek en overheid voor de problemen waar de ouderenzorg mee kampt. Maar het is wel hoog nodig dat het kabinet de gedane toezegging om meer personeel in te zetten in de ouderenzorg gestand doet. Meer dan de ook noodzakelijke stelselwijzigingen is het nodig om vanuit de praktijk te werken aan verbetering. Toegepast wetenschappelijk onderzoek, samen met ambitieuze specialisten ouderengeneeskunde en verpleegkundigen, kan de ouderenzorg verbeteren en aantrekkelijk maken.

Al die toegezegde miljoenen van het kabinet kunnen op korte termijn ingezet worden voor projecten die aansluiten op bestaande knelpunten. Verpleeghuisbestuurders en professionals moeten zich gezamenlijk inspannen om meer handen aan het bed te krijgen. Handen die zich niet bezighouden met tijdschrijven, maar naast de patiëntenzorg bezig kunnen zijn met wetenschappelijke onderbouwing, richtlijnontwikkeling en het leggen van een basis voor de excellente zorg die nodig is voor het gebied waar geneeskunst en geneeskunde onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden: de complexe ouderenzorg.

Mieke Draijer, voorzitter Verenso