Diabetici beter af met nieuw meetsysteem
Plaats een reactie
Een nieuwe techniek om bloedglucose te meten vermindert het aantal hypo’s drastisch vergeleken met traditioneel vingerprikken, zo blijkt uit een studie gepubliceerd in The Lancet.
Hoe werkt dit zogeheten flashglucosemonitoringsysteem (FreeStyle Libre)? De patiënt draagt een wegwerpsensor (die na veertien dagen wordt vervangen door een nieuwe) ter grootte van een twee-euromunt op de achterzijde van zijn bovenarm. Deze sensor bevat een draadje van 5 mm x 0,4 mm, dat de glucosewaarde meet in het vocht net onder de huid. De patiënt scant de sensor met een reader om zijn glucosewaarden in kaart brengen. De reader slaat de gegevens vervolgens op en maakt er automatisch een grafiek van zodat zichtbaar wordt of bloedsuikerwaarden de afgelopen acht uur gedaald of gestegen zijn.
Aan het onderzoek van Jan Bolinder e.a. namen 241 volwassen patiënten met diabetes type 1 deel. De helft van hen kreeg de nieuwe sensor; de andere helft mat het glucosegehalte op de conventionele manier. Na zes maanden was de totale duur van alle hypo’s (gedefinieerd als minder dan 3,9 mmol/l) in de eerste groep 38 procent lager dan in de tweede groep. Vooral ernstige en nachtelijke hypo’s namen af. Ook de totale hyperglykemische tijdsduur (meer dan 13,3 mmol/l) was verminderd in de interventiegroep; het gemiddelde glucosegehalte en de HbA1c waren onveranderd, er waren minder schommelingen in de glucosewaarden en de kwaliteit van leven neemt toe – vooral de angst voor hypo’s was afgenomen.
Eén van de coauteurs van de studie is internist-endocrinoloog dr. Nel Geelhoed-Duijvestijn, verbonden aan het MC Haaglanden in Den Haag. Zij ziet meerdere voordelen boven de standaardbloedglucosebepaling. Ze legt uit: ‘Allereerst hoef je niet altijd je tasje met glucosemeter, naaldjes en stripjes bij de hand te hebben en je hoeft geen pijnlijke vingerprik te doen waarbij je schone handen moet hebben. Je kunt zien hoe de glucosewaarden in de afgelopen acht uur geweest zijn en of deze op het moment van meten stabiel is, stijgt of daalt. Zo krijg je meer zicht op het beloop. Met driemaal daags even met de reader langs de sensor vegen heb je alle waarden van 24 uur. Die worden opgeslagen en kunnen gedownload worden om samen met de dokter te bespreken. Voor de meeste mensen met diabetes type 1 is het al lastig om viermaal per dag te meten. In de studie gebeurde dat gemiddeld vijftien maal per dag en dat bleef zo gedurende zes maanden. Mijn praktijkervaring komt overeen met deze studieresultaten; omdat het zo weinig moeite kost om te meten doet een patiënt dat simpelweg veel vaker.’
De nieuwe methode is onder meer zo effectief, aldus Geelhoed, doordat de kalibratie al in de fabriek heeft plaatsgevonden. Dat is een voordeel vergeleken met eerdere realtimesensoren: ‘Je krijgt dus geen afwijkende waarden door foutieve kalibratie.’ Maar, waarschuwt ze: ‘Dit systeem heeft geen alarmen voor hoog en laag en is daardoor wat minder geschikt voor mensen die hypo’s niet voelen.’
Het systeem is minder duur dan eerdere sensoren; financieel wordt er quitte speelt zodra een patiënt zes keer per dag glucose meet. Idealiter zou de techniek daarom, net als in België en Frankrijk, zonder extra kosten beschikbaar moeten komen voor mensen met diabetes type 1, vindt Geelhoed.
Ook drie commentatoren in The Lancet (Hood Thabit e.a) prijzen de nieuwe methodiek, maar ze vinden wel dat er nog onderzoek nodig is in meer gevarieerde populaties. Ook vergelijkingen met geautomatiseerde insulineafgiftesystemen zijn nodig, zo vinden ze.
Nel Geelhoed weet dat haar beroepsgroep inmiddels bereid is de resultaten van de nieuwe techniek in de praktijk te monitoren.
Henk Maassen
The Lancet
- Er zijn nog geen reacties
