Belang van de patiënt
Plaats een reactieAan het eind van de avond gaat de pieper. Een verpleegkundige vraagt of een patiënte wat zwaardere pijnstilling mag. Omdat de informatie vager is dan anders, vraag ik verder. Ook nu krijg ik ontwijkende antwoorden. Ik besluit langs te komen, waarop zij afwerend reageert. Helemaal argwanend loop ik naar de desbetreffende afdeling.
De verpleegkundige is duidelijk niet gecharmeerd van mijn komst. Zij vertelt mij dat patiënte een week geleden is geopereerd en dat zij sindsdien in een matige conditie verkeert. De verpleegkundige is van mening dat er een abstinerend beleid wordt gevoerd, maar dit blijkt nergens te zijn vastgelegd. Ondertussen raakt de verpleegkundige steeds geïrriteerder. De patiënte is een verzwakte bejaarde dame die klaagt over pijn over haar hele lichaam. Zij voelt zich duidelijk niet op haar gemak.
Terug in de koffiekamer blader ik de status door. Beleid ontbreekt. Het laboratoriumonderzoek toont een kalium van 8,1 µmol/l, waarop geen actie is beschreven. Controles van bloeddruk en dergelijke ontbreken eveneens. Het lijkt inderdaad op een abstinerend beleid. Gezien de gehele situatie, besluit ik te overleggen met de supervisor over óf abstineren óf alsnog naar de IC voor behandeling. Na kort overleg besluiten we tot abstineren. Dit schrijf ik in de status en start adequate pijnstilling voor patiënte.
Als alles is geregeld, praat ik nog even met de verpleegkundige. Nu wordt duidelijk waarom ze liever niet had dat er een arts kwam. Ze was bang dat een dokter nog allerlei onderzoeken zou willen afspreken bij deze zieke dame en dat het informeel gestarte abstinerende beleid zou worden teruggeschroefd. Dit was in haar ogen niet in het belang van patiënte. Ze geeft toe dat het prettig is dat alles nu formeel is geregeld. Op dat moment gaat mijn pieper en hebben we geen tijd om nog langer door te praten. Ik blijf benieuwd waarom ze dacht dat ik een ander belang voor ogen zou hebben dan een verpleegkundige.
Henriëtte van der Wal, aios
- Er zijn nog geen reacties
