Amnesty (3)

Plastisch chirurg

Van der Meulen uit Rotterdam (MC 21/2002: 810

) stelt in zijn reactie op

‘Humanitaire crisis in de bezette Palestijnse gebieden’

(17/2002: 675) dat de uitlatingen van Noam Lubell, projectdirecteur van de Israëlische mensenrechtenorganisatie Physicians for Human Rights een onderdeel zouden zijn van een anti-Israëlische campagne. De verwijten dat de beschuldigingen aan het adres van Israël niet geverifieerd zijn, beschouw ik als een uiting van enorme gemakzucht en ontwijkend gedrag. Collega Van Der Meulen had in zijn reactie ook moeten zeggen bij wie men voor verificatie terechtkan. Zeker bij Peres!

Als Van Der Meulen de geloofwaardigheid van Physicians for Human Rights in twijfel trekt, zou ik hem willen voorstellen eens een week lang met de leden van die organisatie in die kampen door te brengen. Hopelijk weten we dan ‘absoluut’ zeker of daar inderdaad massamoorden zijn gepleegd onder de Palestijnen.

Een ander punt van discussie in deze kwestie betreft de terroristen die in die kampen zouden zitten. De mensen die door Israël en door collega Van der Meulen ‘terroristen’ worden genoemd, worden door de Palestijnen als vrijheidsstrijders van het bezette Palestina beschouwd.

Het is derhalve van groot belang dat de Verenigde Naties eens goed definieëren wanneer je iemand als vrijheidsstrijder moet zien en wanneer als terrorist!

Overigens ben ik het met Van der Meulen eens dat je geen martelaar wordt door onschuldige burgers te vermoorden. Dat geldt voor zowel de Palestijnen als de Israëli’s!

Barendrecht, juni 2002