Meer van Charlotte Kruydenberg

De altijd maar toenemende concurrentie leidt ertoe dat veel studenten zich afvragen: hoe bemachtig ík die felbegeerde opleidingsplek? Door te promoveren?

Coassistenten, die al jaren zonder vergoeding stage lopen in de umc's, zullen ook de komende 2 jaar geen rooie cent ontvangen.

De hypochondrie van ‘kandidatenziekte’ ofwel ‘geneeskundestudentitis’ is vervelend, maar self-limiting. Het ‘de dokter wordt niet ziek’-syndroom is daarentegen chronisch van karakter en potentieel dodelijk.

Ik hoor niet bij de 20 procent van de coassistenten die tijdens hun opleiding geconfronteerd worden met seksuele intimidatie. Wel merk ik in mijn omgeving hoe lastig de afweging kan zijn om een incident te melden, met name als het je beoordelaar betreft.

‘We’ve got a problem’, zei ik tegen mijn begeleider van mijn coschap public health. Een groep van zestig Malawianen in volledige spray-uitrusting probeerde zich in een busje te wurmen, waarvan de maximale capaciteit overduidelijk rond de dertig lag.

Wat vinden studenten hun droomspecialisatie en in welk vak zouden ze zich specialiseren als ze rekening houden met werkdruk, gezinsleven en opleidingskansen.

Straks, als je dokter bent, is 20 procent van je patiënten allochtoon. Dat betekent dat je moet kunnen omgaan met taalproblemen en cultuurverschillen.

Veel studenten nemen in hun curriculum ook vakken op als psychologie of bedrijfskunde. Ze hopen zo meer te ontwikkelen dan alleen hun medische kundigheid. Maar ze benutten nog niet alle mogelijkheden.

Een coassistent die onhebbelijk is tegen patiënten, kon voorheen rustig doorstuderen. In het vervolg zal hij echter serieus moeten werken aan zijn professionele houding. Anders volgt een ‘bindend negatief studieadvies’, oftewel het gat van de deur.