Nog even genieten in de cobubbel

Verhuizen naar een andere stad en in een cohuis wonen. Je hele vijfde jaar in hetzelfde ziekenhuis coschappen lopen. Zo ziet het er bij geneeskunde vanuit Groningen uit. Voordelen (vind ik): niet steeds van ziekenhuis switchen en een hechte groep co’s om je heen. Nadelen (vind ik soms): verhuizen naar een andere stad (en maar hopen dat je in je favoriet van het rijtje wordt geplaatst) en steeds om de vier weken op een nieuwe afdeling beginnen. Dat laatste heeft ook weer zo zijn voordelen, want als je het ergens in week 2 (lees: na drie dagen) al zat bent, schiet het best snel op. Scheelt dan weer.

‘Hoe laat moet jij het volgende blok beginnen?’ Zo gaat het er elke vier weken, voor we aan een nieuw coschap beginnen, bij ons thuis aan toe. Dat het een heuse bubbel is, weten we allemaal. Maar tegelijkertijd heb je ook veel aan elkaar. Soms maak je heel heftige dingen mee, zoals overlijdens, slechtnieuwsgesprekken of een vervelende opmerking. Soms is het de hele dag kruk zitten. Soms heb je gewoon even geen zin, maar wordt er wel weer van je verwacht dat je enthousiast meedoet. En hoewel het echt niet waar is dat de co de koffie moet halen, soms is het best een beetje (c)overleven. En dan zit het zo: ik kan af en toe mijn ei beter kwijt bij de andere co’s dan bij vrienden daarbuiten. Als coassistent maak je hetzelfde soort dingen mee en die herkenning is fijn.

Af en toe even lekker aan de bubbel ontsnappen in het weekend maakt de afwisseling fijn. En de volgende dag samen met je huisgenootje bij de overdracht zitten, is dan tegelijkertijd extra leuk. Ook dit vijfde jaar vliegt voorbij; nog even van genieten dus. Voor je het weet ben je anios en moet je steeds beoordelingen invullen voor al die coassistenten die je mee hebt op zaal. Ik blijf nog eventjes co, denk ik ;)