Foutje

Met mijn vader zit ik in de auto onderweg naar de schaatsbaan en we keuvelen wat over de week. Mijn bijdrage is een anekdote over de dag ervoor, die enige inleiding vereist. Ik heb er een hele alinea voor nodig, dus houd vol.

Tijdens de coronalockdowns waren natuurlijk niet alleen de restaurants, maar ook de kappers gesloten; met lang krullend haar niet zo erg, maar voor een vriend met kort haar wel vervelend. Ik was de moeilijkste niet en had een deal gesloten: ik zou eens per zoveel weken zijn haar knippen (naar beste kunnen) en dan regelde hij het avondeten (beter bekend als thuisbezorgd.nl). De gedachte was: als het misgaat, ziet toch praktisch niemand het. Toen de kappers weer open gingen, zijn we hier rustig mee doorgegaan, want ik had inmiddels zijn kapsel wel redelijk in de vingers en de sushi smaakte me goed. Afgelopen weekend hadden we echter een klein meningsverschil over of ik zijn haar asymmetrisch had afgeleverd. Geïrriteerd pakte ik de tondeuse, zet hem (per ongeluk!) op een veel te korte stand en maakt een gat in zijn haar. Oeps.

Mijn vader denkt even na en zegt dan: ‘Als arts kan zo’n fout straks niet, hè...’