Blog Jane - (Ne)Urologie

Een grote Afro-Amerikaanse man loopt achter mij de spreekkamer in. ‘Can you tell me the reason you’re here?’ Zonder blikken of blozen begint hij te vertellen dat hij de laatste tijd ‘minder zin’ heeft. Terwijl hij tenslotte pas 49 jaar is. Een groot vraagteken vormt zich in mijn hoofd. Behandelt de neurologie ook deze problemen?

Ik loop nu al een aantal weken mee en ben dit nog niet tegengekomen. Niet op de afdeling, niet in de spreekkamer, maar ook niet in het studiemateriaal. Ik scan de hoofdstukken van het leerboek, zaten daar seksuele problemen bij? Het zou natuurlijk wel iets met zenuwen te maken kunnen hebben, maar hoe ga ik dat achterhalen?

Als coassistent voel ik me heel wat, met mijn eigen kamer bij de neurologie. Twee minuten voordat ik deze patiënt binnenriep, kon ik nog even zijn meegebrachte verwijsbrief lezen. Het was een automatisch gegenereerde huisartsenbrief. De opmaak was wat onduidelijk en er was geen verwijsvraag geformuleerd. Een maand geleden is de patiënt bij de huisarts geweest voor pijn in zijn nek. Dat zal het zijn! Toen ik verder las, steeg het schaamrood naar mijn kaken. Ik zag dat deze heer de laatste weken problemen heeft gehad met zijn jongeheer. Snel had ik de brief weggeklikt, too much information!
In een split second moet ik beslissen wat te doen. Gaan vragen bij de arts-assistent die nu zelf in een spreekuur zit? Het is al zo’n beladen onderwerp. Dan besluit ik gewoon de anamnese af te gaan nemen, maar vanaf vraag één heb ik al spijt. ‘Eh ... do you have an erection in the morning?’ Naarmate de anamnese vordert, vraag ik me steeds meer af wat de beste man hier doet. Bij de tractusanamnese heeft de patiënt gister kramp in zijn bovenbeen gehad. Op de vraag wat hij op dat moment aan het doen was, antwoordde hij: ‘I was having sexual intercourse.’ Huh?!

Dan komen we bij het lichamelijk en neurologisch onderzoek. Ik luister naar hart en longen, onderzoek zijn buik en sla de reflexen. Ik grinnik als ik naar de reflexhamer kijk, toch maar niet hiermee ‘zijn probleem’ onderzoeken. Drie kwartier later loop ik met rode wangen van de hitte naar de assistent. Zij kijkt naar de brief en zucht; ‘Het is weer zover, ze hebben een schrijffout gemaakt.’

Jane

Meer blogs van Jane