Blogs
Jane
2 minuten leestijd
Blog

Blog Jane - Duwen

Plaats een reactie

‘Zal ik even duwen?’ vraagt de arts-assistent rustig aan de anesthesioloog. ‘Nee, wacht maar even’, antwoordt de laatste daarop. Direct besef ik dat een luisteraar deze vraag heel anders zou kunnen interpreteren, zelfs als diegene beseft dat het gesprek in een ziekenhuis plaatsvindt. Bijvoorbeeld in het scenario om te helpen met het verplaatsen van een ziekenhuisbed. Of desnoods dat de anesthesioloog zijn kluisje niet dicht kan krijgen. De kijker weet echter wel beter.

Ik bevind me op de operatiekamer, waar alle aanwezigen geconcentreerd en koortsachtig bezig zijn met hun taak. De ok-assistente is druk om alle steriele spullen zo snel mogelijk op haar tafel te krijgen, de chirurgen om zich te wassen en klaar te maken voor de spoedoperatie. Op dat moment trekt de anesthesioloog letterlijk alles uit de kast om de bloeddruk van de patiënt op peil te houden. En ik? Ik sta in een hoek van de operatiekamer om op dit kritieke moment niemand in de weg te lopen; het is even geen tijd om mij handelingen uit te leggen.

De bloeddruk van de patiënt is de reden dat de arts-assistent vroeg om ‘even te duwen’, oftewel om hartcompressie te geven. Ondanks de oplopende doses van de stimulantia van de anesthesioloog blijven de getallen op de monitor dalen. ‘Start maar’, maakt hij de assistent duidelijk, waarop die begint met hartmassage.

Dit alles gebeurt in ogenschijnlijke rust, alleen al de formulering van de zinnen. Los van het feit dat de situatie aangrijpend is en dat ik niet eerder compressies in het echt heb gezien, maakt de situatie veel indruk op me. Want waarom vind ik het zo indrukwekkend? Omdat deze handeling een last resort is? Had ik verwacht dat overgaan tot die actie gepaard moet gaan met schrik en onrust? Het doet me nog eens beseffen dat paniek vaak te maken heeft met een gebrek aan kennis. Als je zelf niet kunt verklaren wat gaande is, slaat de stress toe. Ben je de situatie de baas, dan blijf je logisch nadenken. Dus als de stimulantia niet bij het doelorgaan aankomen, moet je de patiënt en haar hart helpen op een andere manier. Prachtig om te aanschouwen en zo leerzaam om te zien hoe het moet. Een doel om te blijven nastreven, een ambitie om hard aan te trekken. 

Jane

Meer blogs van Jane

beeld: thinkstock
beeld: thinkstock
coschappen
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.