Rol SCEN-arts te ruim opgevat (4)

Het artikel over SCEN-artsen lezend lijkt het alsof huisartsen te pas en te onpas een SCEN-arts bellen. (MC 15/2011: 939). Consultatie zou vaak onnodig zijn. De teneur van het stuk is dat de huisarts meer zelf moet doen in plaats van de SCEN-arts lastig te vallen. Soms is er helemaal geen sprake van een expliciete euthanasiewens, lees ik, en soms speelt er voltooidlevenproblematiek waarvoor, zoals we weten, geen wetgeving bestaat en waarbij euthanasie moord zou betekenen. Er is een wetsvoorstel in de maak over euthanasie bij voltooid leven, maar dat zal nog wel een tijdje duren.

Ook ik bel regelmatig een SCEN-arts om iets te overleggen. Vooral omdat de problematiek lastiger is geworden en een steuntje in de rug fijn is. Patiënten en familie zijn mondiger geworden. Regelmatig krijg ik een ‘verzoek’ om euthanasie: ‘Daar heeft moeder toch recht op? De vereniging voor vrijwillige euthanasie zegt het zelf! En anders mogen we een andere dokter vragen!’

Het dwingende karakter van met name familieleden is een nieuw aspect in de zorg rond het levenseinde. Het lijkt erop dat we in rap tempo ontvoogd worden.

We moeten ook regelmatig onze weg zien te vinden in de problemen rond het levenseinde. Het is dan inderdaad prettig om een SCEN-arts te bellen voor advies, vanwege de juridische implicaties, maar ook de vraag: ‘wil je het zelf in deze situatie?’ geeft ondersteuning.

Ik pleit voor een verandering van de taak van de SCEN-arts: toetsing vooraf. Niet omdat de huisarts zich afhankelijk opstelt, maar omdat de maatschappij zodanig verandert dat wat extra steun bij hulp bij het levenseinde de kwaliteit van zorg zal verbeteren. Bovendien zal het tijdrovende SCEN-consultaties schelen.

Groningen, juni 2011

I.J. de Vries, huisarts

Meer brieven