Zelfverwijzers SEH jagen zorgkosten op (3)

Giesbers e.a. stellen dat zelfverwijzers naar de SEH meer kosten met zich meebrengen dan als ze door een huisarts waren gezien (MC 10/2011: 587). Ik zet vraagtekens bij de methodologie van het gepresenteerde onderzoek. Allereerst, de nauwkeurigheid van de berekeningen is afhankelijk van de aannames waarop deze zijn gebaseerd. De 253 dossiers van zelfverwijzers werden retrospectief door ‘drie (bijna) arts-observatoren beoordeeld’. Een logische vraag is waarom deze dossiers niet prospectief werden beoordeeld door een panel van huisarts(en) en spoedeisende-hulparts(en).

Ten tweede, als emergency physician in Australië ben ik getuige geweest van een soortgelijke discussie over de zelfverwijzer naar de SEH met laagurgente klachten. De consensus is dat de patiënten die zich buiten kantooruren met deze problematiek aandienen niet het probleem vormen.1-4 Deze groep heeft vaak een hogere pretest probabiliteit van serieuze aandoeningen dan een groep patiënten met vergelijkbare laagurgente klachten die wel op het huisartsenspreekuur komen. Een vergelijking met patiënten met vergelijkbare klachten die wel naar de reguliere huisarts waren gegaan was op zijn plaats geweest in het onderzoek van Giesbers e.a.

Southport (Queensland, Australia), april 2011

Gerben Keijzers, emergency physician

Noten

1. Richardson DB, Mountain D. Myths versus facts in emergency department overcrowding and hospital access block. MJA 2009; 190 (7): 369-74.

2. Nagree Y, Ercleve TN, Sprivulis PC. After-hours general practice clinics are unlikely to reduce low acuity patient attendances to metropolitan Perth emergency departments. Aust Health Rev 2004; 28: 285-91.

3. Dent AW, Phillips GA, Chenhall AJ, McGregor LR. The heaviest repeat users of an inner city emergency department are not general practice patients. Emerg Med 2003; 15: 322-9.

4. Sprivulis P. Estimation of the general practice workload of a metropolitan teaching hospital emergency department. Emerg Med 2003; 15: 32-7.

• Meer brieven