Spuitertje

In het vliegtuig vanaf Costa Rica terug naar Amsterdam begon ik net een beetje te dommelen toen tegelijk met het uitgaan van het bordje fasten your seatbelt in het Nederlands via de geluidsinstallatie werd gevraagd of er een dokter aan boord was. Na drie weken vakantie had ik er weer zin in, dus ik meldde me bij de purser.

In de business class was bij het opstijgen een schoen uit het bagagerek gevallen, precies met de hak op het hoofd van een 86-jarige vrouw. Er was veel bloed bij de patiënt en onrust bij haar Joodse familie, die de hele business class had afgehuurd om met oma via Amsterdam naar Tel Aviv te vliegen.
Veel toeschouwers dus en ook veel vragen van de ongeruste familie – gaat ze niet dood? – en de bemanning – kunnen we wel verder vliegen? De wond was minuscuul, maar het bloed spoot eruit. De hele stoel zat onder en zelfs op het plafond zaten bloedspatten. Gelukkig hadden de stewardessen al de tegenwoordigheid van geest gehad om de wond goed af te drukken. Aan mij de taak om voor een definitievere oplossing te zorgen.

Eerst maar even de anamnese afnemen. De patiënt had diabetes die met orale medicatie werd behandeld, en hoge bloeddruk. Deze bleek ook echt hoog – passend bij de stress van het moment – dus gelukkig had ze geen shock. Er bleek voldoende materiaal aanwezig om een poging te doen de bloeding te stelpen. Met een goede hechtset en hechtmateriaal zou het moeten lukken.

Samen met mijn vrouw, die mij in de praktijk ook al menigmaal uit penibele situaties heeft gered, heb ik de klus geklaard. Met een zaklamp als verlichting hebben we, het spuitertje ontwijkend, twee gekruiste hechtingen geplaatst, waarna de bloeding direct stopte.

De nazorg bestond uit het geruststellen van de familie – ze gaat niet dood – en de bemanning – we kunnen doorvliegen. De volgende ochtend bleek bij de controle van mijn patiënt dat de bloeddruk ook weer was genormaliseerd. Ze vond mij een angel. Mijn zoon mocht als dankbetuiging van de bemanning een halfuurtje in de cockpit meekijken.

Twee dagen na thuiskomst werd de grootste bos bloemen bezorgd die ik ooit heb gezien. Als dank voor de hulp, van mijn vliegtuigpatiënt.

Jacob van Dijke, huisarts

Zomerserie 2010