Inbewaringstelling

Zaterdagnacht rond twee uur belde de voorwacht. Er zou een jongen van 17 jaar met een inbewaringstelling (IBS) worden opgenomen op de gesloten afdeling. Hij zat nog ingesloten op het politiebureau en was daar gezien door de Crisisdienst. Aangezien men daar met hem totaal geen contact kon krijgen, was een IBS aangevraagd en afgegeven.

Een aantal uren later belde de voorwacht weer om te vertellen hoe de opname was verlopen. De jongen was tegen haar wel spraakzaam geweest en vertelde het volgende.

Hij had een vriendin die al een aantal dagen ziek was. De relatie liep wat stroef en de vader van zijn vriendin belette dat hij haar bezocht of aan de telefoon kreeg. Toen de jongen van een vriend vernam dat die wel op bezoek mocht komen, raakte hij buiten zichzelf van woede. Hij vernielde huisraad, schreeuwde en was door zijn ouders niet tot bedaren te brengen. Vader bedacht dat een kalmerend pilletje van de huisarts wel eens uitkomst zou kunnen bieden. Hij belde de huisartsenpost en kreeg van de assistente het advies de politie te bellen in verband met de agressie. Dat deed vader. Kort daarop arriveerde de politie, die de jongen zonder pardon of gesprek het huis uit haalde, meenam in de politieauto en insloot op het bureau.

De jongen was door deze actie zo bang geworden dat hij niets durfde te zeggen tegen de medewerkers van de Crisisdienst. Hij bleek een blanco voorgeschiedenis te hebben en ook bij zorgvuldig onderzoek kon geen psychiatrische stoornis worden vastgesteld. Hij accepteerde het advies om een dag en een nacht te blijven om tot rust te komen.

De IBS werd maandag opgeheven en de patiënt ging weer naar huis.