‘Zeven jaar wachten, wachten, wachten’ (5)
Plaats een reactieHersenletsel – waar het in de zaak tegen Lassouw om draait (MC 28/2011: 1766) – is nooit zo licht dat het mag worden veronachtzaamd, en nooit zo zwaar dat men direct alleen maar kan wanhopen. Dit was in de tijd van Hippocrates al zo, en is met de huidige, goed ontwikkelde neurologische diagnostiek en afbeeldende onderzoeken nog steeds zo.
Goed geobserveerd verplegen op een afdeling die daartoe is uitgerust, met nota bene herhaalde CT-scan onderzoeken, en overplaatsing conform de geldende lokale afspraken is prima beleid. Maar niet genoeg.
Helaas eindigt een kostbaar leven veel te jong! Dat is soms het onafwendbare beloop van een trauma. Niets aan te doen, daar niet en ook bij de neurochirurg niet. Jammer dat niet ter zake kundigen, zoals deze inspecteur en kennelijk ook de tuchtcolleges met hun verstrekkende invloed, het allemaal zoveel beter weten.
Voortaan sturen we, met de huidige concentratiegedachte in ons achterhoofd, alle commotiegevallen naar de super-ic van het academische ziekenhuis. Maar ook daar zal men de volgende soortgelijke casus helaas niet redden. En we kunnen het niet betalen.
Zwolle, juli 2011
W.A. van den Brink, neurochirurg
Meer brieven
- Er zijn nog geen reacties
