SCEN-artsen willen schriftelijke feedback van toetsingscommissie euthanasie

De Zeeuwse SCEN-artsen hebben bedenkingen tegen het feit dat de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE) hun telefonisch feedback geven, maar bezwaren niet schriftelijk willen formuleren. De RTE vindt dat niet nodig omdat het gaat om informele collegiale telefoontjes.

De SCEN-arts die dit aanhangig maakt, is Hans van der Linde. Hij werd in augustus van dit jaar gebeld door een arts van de RTE over een consultatieverslag. Van der Linde: ‘De RTE maakte bezwaar tegen het feit dat het oordeel van de consultatie direct was gedeeld met de patiënt, wat ik expliciet had afgesproken met de consultvragend arts. Ik vroeg om een schriftelijke formulering van de terechtwijzing, zodat ik mij daartegen kon verweren. De arts van de RTE weigerde dat, net als de voorzitter van de RTE Zuid-Holland-Zeeland in een daaropvolgende e-mailwisseling.’ De commissie heeft, aldus Van der Linde, vanuit zijn ambtelijke taakopdracht en machtspositie de bevoegdheid zaken aanhangig te maken bij het Openbaar Ministerie (OM) en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ). Dat maakt volgens van der Linde dat een dergelijke telefonische ‘vermaning’ de arts in een kwetsbare positie zet, waar hij zich niet tegen kan verweren, omdat er geen schriftelijke duidelijkheid over het verwijt is. Van der Linde: ‘Een uitgedeelde waarschuwing kan later aangehaald worden en gevolgen hebben.’

Volgens de voorzitter van de RTE, Jeroen Recourt, is het niet aan de RTE om te beoordelen of een SCEN-arts zijn werk goed heeft uitgevoerd. Laat staan dat de RTE een SCEN-arts bij het OM of de IGJ kan aangeven. ‘Als een euthanasie niet zorgvuldig is gegaan, ook als er iets met het SCEN-verslag niet klopt, dan is de consultvragend arts daarvoor verantwoordelijk.’ Volgens hem is er dus geen reden voor een SCEN-arts om zich kwetsbaar te voelen ten opzichte van de RTE. ‘Bovendien houden we ook geen lijst bij van welke SCEN-artsen gebeld zijn, dat mag volgens de AVG ook niet. Wel komt in het euthanasiedossier een aantekening van het telefonisch gesprek met de SCEN-arts.’ Recourt laat ook weten dat voor het arts-lid na het telefoontje met Van der Linde duidelijk werd dat de SCEN-procedure goed was verlopen.

Volgens Recourt zijn deze telefoontjes puur intercollegiaal overleg en waarderen de SCEN-artsen deze juist. ‘Het gebeurt met regelmaat dat een arts-lid van de RTE belt met een SCEN-arts, meestal met een verduidelijkingsvraag over het consultverslag. Of om de SCEN-arts te wijzen op iets wat mogelijk niet volgens de procedures is gegaan, waar de SCEN-arts in de toekomst wat aan heeft. We hebben behalve bij Van der Linde niet over andere vervelende ervaringen gehoord.’ Van der Linde weerspreekt dit en zegt dat minstens drie andere artsen binnen zijn Zeeuwse intervisiegroep de afgelopen jaren negatief terugkijken op dergelijke telefoontjes. Zij delen volgens van der Linde zijn mening dat de RTE schriftelijk een formulering zou moeten geven.