Zorgzaam

Graag kom ik in aanmerking voor het jaar gratis boekenaanschaf dat Bert Keizer verwedt in zijn column (MC 27/2007: 1167). De prachtige volzin die hij daar in de mond legt van een veelbelovende jonge collega is namelijk exact wat ik wél zei en dacht voor ik medicijnen ging studeren. Misschien niet in dezelfde fraaie bewoordingen, maar zeker wel in de geest ervan. Zorgzaamheid, betrokkenheid, luisteren, troosten: dat waren nou net mijn idealen. Als er toen was geselecteerd op empathisch vermogen, was ik waarschijnlijk als eerste toegelaten tot de collegebanken.

Helaas verdien ik zeker geen jaar gratis boekenaanschaf voor wat er nu nog over is van die idealen. Wanneer zijn ze verdwenen, waar zijn ze gebleven en wanneer veranderden ze in ‘gewoon plichtsbesef’, de drang om wat je doet, ook goed te willen doen, in combinatie met liefde voor de geneeskunde? In tegenstelling tot Bert Keizer denk ik dat er veel meer medisch studenten zijn, die vol van de mooiste idealen en empathisch vermogen beginnen aan hun studie. Maar ik denk ook dat er bij de meesten een gevoelsomslag plaatsvindt. Als ik niet zo’n vreselijke krent zou zijn, zou ik bijna een jaar gratis boekenaanschaf aanbieden aan diegene, die na een x-aantal jaren in de praktijk nog steeds borrelt van de idealen. Zijn die er werkelijk? En zo ja: vertel me dan, wat is uw geheim?

Voorburg, juli 2007

Lizi van Vollenhoven, huisarts