Zo waarlijk helpe mij God almachtig

Op de hoge ronde muur in de hal van de nieuwe Domus Medica staat treffend de artseneed geschilderd. Zoals dat met meer leidende geschriften uit de oudheid zou moeten, aangepast aan de huidige tijdsgeest, maar nog steeds in de geest van Hippocrates. Ik loop er elke dag langs en heb de tekst met de heftige discussies rond de embryoselectie nog eens zorgvuldig doorgelezen: ‘Ik zweer dat ik de geneeskunde zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens… Ik zal lijden verlichten…  Ik stel het belang van patiënten voorop en eerbiedig zijn opvattingen… Ik zal goed inlichten… Ik zal de geneeskundige kennis van mijzelf en anderen bevorderen.’

We hebben het allemaal beloofd dan wel gezworen met een ‘Zo waarlijk helpe mij God almachtig.’

Hoe komt het dan toch dat de fractievoorzitter van de ChristenUnie Arie Slob in de NRC van 7 juni een arts hekelt met: ‘Zo’n gynaecoloog die zegt dat Rouvoet zijn gelijk haalt over de ruggen van vrouwen met kanker… Je moet het lef maar hebben.’ 

Gelukkig - denk ik dan - heeft die arts inderdaad het lef om voor zijn patiënten op te komen. Ziet hij dat de vraag van de politiek aan het academisch ziekenhuis Maastricht om toch maar vooral geen ‘onomkeerbare beslissingen’ te nemen, veel meer van toepassing is op zijn tegen de menopauze aanlopende patiënte. Wenst hij de kennis van de geneeskunde te bevorderen. Niet alleen door te werken aan de genezing van kanker, maar vooral ook aan de preventie ervan. Wenst hij zijn patiënt goed en volledig in te lichten.

Dan kán hij natuurlijk niet uitleggen waarom het verloren gaan van embryo’s door spiraaltje of morning-afterpil wél mag maar de pre-implantie genetische diagnostiek in een eerdere ontwikkelingsfase niet. Daarom is 90 procent van de artsen ook vóór verruiming van embryoselectie bij erfelijke borstkanker en denkt 80 procent van de Nederlandse bevolking er volgens Maurice de Hond net zo over. Het kabinet zal wel kiezen voor het compromis van een deskundige selectiecommissie van artsen en ethici. Daar valt vooralsnog mee te leven. Uiteindelijk zal dan het besluit toch weer komen te liggen bij de arts en de patiënt.

Het nationaal belang van het Nederlands voetbalelftal is onmiskenbaar, maar het kabinet bemoeit zich gelukkig niet met die selectie. Zeker niet als het gaat om de medische invalshoek daarbij. Coach Marco van Basten vaart dan op bondsarts Gert-Jan Goudswaard (blz. 1024). Terecht, hij heeft namelijk dezelfde eed afgelegd als u.

Ben V.M. Crul