Verbindend hechtdraad
Plaats een reactieIn MC stond onlangs een recensie over het boek 127 cuerpos van de Mexicaanse kunstenares Teresa Margolles (MC 20/2007: 866). Daarin zijn louter afbeeldingen opgenomen van afgeknipte restanten van hechtingen die werden gebruikt voor obducties van 127 slachtoffers van geweld.
Een bizarre en smakeloze vorm van kunstuiting, waarop ook feitelijk nog het een en ander is aan te merken. Hechtingen worden namelijk nooit gebruikt voor een obductie maar, zoals iedere medicus zal begrijpen, na afloop van de obductie waarbij het geopende lichaam weer wordt gesloten. Overigens wordt hierbij veelal een doorlopende steek gebruikt, zodat feitelijk geen sprake is van het gebruik van individuele hechtingen die telkenmale worden afgeknipt.
Het is jammer dat de obductiepathologie in Nederland wordt geassocieerd met deze vorm van kunstuiting. De context van de slotzin Konden dokters ook maar op die manier naar mensen kijken, ontgaat mij volledig. Dat haar boek niet inspeelt op de lekkeren griezelen-hype kan zo zijn, de recensie zelf doet hieraan echter volledig mee en is daarmee Medisch Contact onwaardig.
Leiden, mei 2007
dr. V.T.H.B.M. Smit, patholoog LUMC
- Er zijn nog geen reacties
