Uitleg over beroepsgeheim

Het Praktijkboek beroepsgeheim en informatieverstrekking in de zorg is een boek vol met casuïstiek, of beter gezegd: met louter casuïstiek. Dat maakt het merkwaardig leesbaar – zeker in de wetenschap dat de auteur geen enkele casus heeft verzonnen. De werkelijkheid was kennelijk bijzonder genoeg.

Wilma Duijst schetst aldus de spanning tussen geheimhouding en informatieverstrekking in een aantal veelvoorkomende situaties. Tussen artsen (en andere hulpverleners) en partners van de patiënt, tussen artsen en kinderen van de patiënt, tussen artsen en justitie, tussen artsen en collega’s en tussen artsen en derden. Steeds geeft Duijst, die strafrecht doceert aan de Nijmeegse Radboud Universiteit, de relevante jurisprudentie. Die is voor artsen misschien niet zo interessant, maar de geschetste gevallen zijn dat beslist wel. Tien tegen één dat u zich minstens in een paar ervan herkent. Het boek is nadrukkelijk bedoeld als handreiking voor elke arts die terstond moet kiezen tussen spreken of zwijgen, en niet de tijd heeft om in ‘het handboek’ op te zoeken hoe hij moet handelen. HM