Tuchtcollege 'holt zichzelf uit'
6 reactiesHet Medisch Tuchtcollege schiet zijn doel voorbij. Die conclusie staat in een rapport dat is gemaakt in opdracht van minister Edith Schippers van Volksgezondheid. Dit rapport, de zogenoemde ‘Tweede evaluatie van de Wet op de Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg’ is vandaag naar de Tweede Kamer gestuurd.
Uit een toelichting op het rapport door hoogleraar gezondheidsrecht en commissielid Joep Hubben in het actualiteitenprogramma Nieuwsuur blijkt dat de commissie vindt dat er te weinig klachten en ook te weinig zware klachten bij de colleges terechtkomen. Doordat veel verkeerde zaken voor het tuchtcollege komen, wordt de functie ervan 'uitgehold'. Daarom adviseert de commissie om ook zwaardere zaken voor te leggen aan het Medisch Tuchtcollege. De Inspectie voor de Gezondheidszorg zelf zou meer klachten moeten indienen. Tot nu toe zijn dat er maar een paar per jaar.
Hubben wijst erop dat het Medisch Tuchtcollege gemiddeld slechts 14 procent van alle klachten gegrond verklaart. Dat percentage zou volgens de hoogleraar omhoog kunnen door de klagers te begeleiden in hun zaak, waardoor deze beter gericht zijn op het werkelijke probleem. Daarnaast moeten lichtere zaken, waarbij bijvoorbeeld miscommunicatie tussen artsen en patiënten een rol speelt, in de toekomst afgewikkeld worden door de klachtencommissies van ziekenhuizen zelf.
Het aantal klachten stijgt jaarlijks met enkele tientallen. Vorig jaar zijn er 1572 ingediend, waarvan 201 gegrond verklaard. Patiënten zouden weinig vertrouwen in de tuchtcolleges hebben: 41 procent vindt dat de instantie de zorgverleners de hand boven het hoofd houdt.
ANP/Mathijs Smit
Lees ook:
- Inspectie stapt vaker naar tuchtrechter (Medisch Contact, 26 maart 2013)
- Tuchtcolleges twijfelen aan eigen bekendheid (Medisch Contact, 24 april 2007)
- Andere koers tuchtcollege (Medisch Contact, 14 juni 2006)
L. Bos
jurist gezondheidsrecht, ASSEN Nederland
Ben zeer benieuwd naar het betreffende rapport. Allen al omdat de cijfers waar in het nieuwsitem (en de overige media aandacht die hier reeds voor is geweest) mee geschermd wordt niet lijken te stroken met de cijfers uit jaarverslagen van de tuchtcol...leges. Zo werd in 2012 bijvoorbeeld 42% van alle RTG klachten gegrond verklaard, dat wijkt nog al af van de genoemde 14% gegrondverklaringen. Even los van de vraag of gegrondverklaring een doel op zich zou moeten zijn. Verder ging in 2012 47% van alle klachten over verkeerde diagnose/onjuiste behandeling en slechts 5% bejegeningsklachten en minder dan 1 % over gemiste afspraken en te laat komen en dergelijke. Dus hoezo komen er te weinig 'zware' klachten voor de tuchtcolleges. Uit eerder onderzoek naar het functioneren van het WMCZ klachtrecht kwam overigens ook al naar voren dat klagers, ongeacht de uitkomst van hun zaak, naderhand niet tevreden waren. Ben dus ook benieuwd of er in dit onderzoek rekening is gehouden met de mogelijkheid dat aanhoudende onvrede ook een andere oorzaak zou kunnen hebben.
A.L. Cense
psychiater, STOUTENBURG
In het midden latend of dat Nieuwsuur aangerekend kan worden en/of de titel van dit stuk, lees ik in de reacties de misvatting dat Hubben pleit voor aansluiten bij de eeuwige domme roep om "strenger straffen". De essentie van zijn woorden was echter ...eerder het tegendeel:
- het tuchtcollege toetst aan inhoudelijk professioneel handelen, en kan niets met bv bejegeningsklachten, dus zorg dat die bij klachtencommissies e.d. blijven. Dat zal voor minder frustratie bij klagers en dus voor minder vooroordelen zorgen.
- het tuchtcollege werkt langs juridische lijnen waar o.a. bij hoort dat verkeerd geformuleerde of geadresseerde klachten afgewezen worden. Bijstand voor de klager die helpt dat te voorkomen, zal dus voor minder frustratie (en daarmee vooroordelen) zorgen.
Beide lijken me verstandig en redelijk.
Hij zei ook iets waar ik het minder mee eens was:
- geef, ter preventie in risicovolle situaties, de bevoegdheid tot schorsen van de aangeklaagde nog voor het definitieve oordeel.
Daar voor zou ik liever zoiets zien als een versnelde procedure die niet preventief sanctioneert maar op basis van een tuchtrechterlijk oordeel. Als dan ook de sanctiebevoegdheid weer wordt weggehaald bij de inspectie, zijn we tenminste weer terug bij een rechtsstatelijk juiste constructie waar slechts gesanctioneerd wordt op basis van een afgewogen oordeel van een onafhankelijk rechter.
prof. dr. J.M. Keppel Hesselink
arts-pijnbehandelaar, Bosch en Duin
Wat knap toch:Hubben wijst erop dat het Medisch Tuchtcollege gemiddeld slechts 14 procent van alle klachten gegrond verklaart. Dat percentage zou volgens de hoogleraar omhoog kunnen... Hubben weet dus al dat het percentage omhoog kan. Moet alles groe...ien in onze groei-economie, ook de klachten over artsen? Hubben heeft duidelijk een goed functionerende kristallen bol!
J.B.E. Hulshof
GGZ-arts, WOLFHEZE
Wederom een staaltje van goedkope journalistiek, deze keer door Nieuwsuur. Je scoort bij het kijkerspubliek door al dan niet vermeende misstanden aan de kaak te stellen. De conclusie die er uit moet komen is bij voorbaat al gesteld, in dit geval: art...sen rommelen maar wat aan en komen er ongestraft mee weg. Vervolgens leent Joep Hubben zich ervoor om mee te werken aan publiciteit over dit onderwerp. Ook zijn standpunt, dat er te weinig zaken worden voorgelegd aan het Tuchtcollege, is vooringenomen. Van een wetenschappelijk vooraanstaand persoon zou je toch meer wijsheid mogen verwachten. Een smet op zijn blazoen. Even, om het meer in balans te brengen, een ander (vooringenomen?) standpunt: Dat "slechts" 14 procent van de klachten gegrond verklaard wordt toont aan dat in de meeste gevallen de arts niets te vewijten valt en dat de klager voorbarig of op onjuiste gronden een klacht heeft ingediend.
Waarom wordt er niets over mediatie genoemd in het rapport? Als klagers vooraf en tijdens een zaak inderdaad beter begeleid zouden worden (daarvoor is een mediator de aangewezen persoon), zoals Hubben stelt, dan zouden er mogelijk juist nog minder (namelijk: onterechte en/of kansloze) klachten worden voorgelegd aan het Tuchtcollege.
E. van Herk
huisarts, KAMPEN
Veelzeggend vind ik dat toen er een paar jaar geleden, mede in verband met beschuldigingen van 'elkaar de hand boven het hoofd houden', een professionele jurist in de tuchtcolleges werd opgenomen, het aantal gegrondverklaringen niet toenam maar juist... daalde. We waren als artsen kennelijk strenger voor onszelf dan justitie zou zijn. Teveel patiënten verwarren een slechte uitkomst met een verwijtbare fout. Dat is vanuit emotioneel oogpunt begrijpelijk maar daarom hoeven we daarin nog niet mee te gaan.
Anoniem
Chirurg
Het Nieuwsuur item was een sterk staaltje overdrijving die helaas de kern van het rapport Hubben volledig miste.
Een tweetal klagers werd gevolgd waarbij 1 klacht was afgewezen omdat niet de goede dokter was aangeklaagd (hadden ze dan toch maar die ...ander moeten veroordelen?) en de ander (gemist hartinfarct door de huisarts) niet in het gelijk werd gesteld omdat de huisarts zo goed mogelijk haar diagnostiek had bedreven en beschreven. Deze huisarts bezocht overigens nog dezelfde week na opname haar patiënt thuis om haar excuses aan te bieden, Chapeau!. (en kreeg te horen dat ze zou worden aangeklaagd....)
Het rapport moet nog uitkomen maar de toelichting suggereert dat klagers beter begeleidt moeten worden in het hele proces zodat het tuchtcollege zich alleen hoeft te buigen over de "juiste" klachten.
Dat 40% van de klagers denkt dat artsen elkaar de hand boven het hoofd houden is vervelend maar ook volgens jurist Hubben niet een afspiegeling van de werkelijkheid. Dat 14% van de klachten gegrond wordt verklaard is dat niet te verklaren doordat er veelal niet een tuchtrechterlijk verwijt valt te maken? Sowieso geen schoonheidsprijs maar in ieder geval geen "verwijtbare" fout.
De laatste aanbeveling is om de mogelijkheid te scheppen artsen per direct op non-actief te stellen. Als dat een, in een organisatie prakizerend, arts zou overkomen is ondanks een positieve uitspraak een normale terugkeer haast onmogelijk, afgezien van de financiële consequenties.
Nieuwsuur ging op schandalige wijze met het rapport op de loop.