Transmuraal

Ieder jaar organiseert het ziekenhuis een bijeenkomst voor huisartsen en medisch specialisten. Het programma wordt opgesteld volgens een beproefd recept: ontvangst met jus, koffie en thee, dan een spreker - doorgaans van buiten - die een voordracht houdt over een aansprekend en actueel thema en ten slotte een goed verzorgd buffet. Niet spectaculair misschien, maar het voorziet wel in een behoefte. Het is goed om het gezicht achter de telefoonstem, of nog erger: achter het aanvraagformulier voor röntgenonderzoek en de elektronische verslaggeving, te leren kennen.

Ditmaal was er tijdens de ontvangst een ‘transmurale markt’ georganiseerd. Voor mij als radioloog ging er een nieuwe wereld open, die u als lezers natuurlijk allang kent - toch? Ik zag systemen voor vacuümbehandeling van open wonden onder een occlusief folie, redelijk nauwkeurige systemen voor langlopende infusen thuis, infuussysteempjes die in de broekzak kunnen worden meegenomen en nog veel meer. Het thuiszorgtechnologieteam kan thuis PEG-katheters verwisselen, maagsonden verwisselen, helpen bij ambulante peritoneale dialyse, infusen aanleggen, noem maar op.

Daar wordt natuurlijk massaal gebruik van gemaakt, dacht ik. Even kennismaken met het team. En dat hielp mij uit de droom. Inderdaad wordt het team steeds vaker ingeschakeld, maar storm loopt het nog allerminst. Hoe zou dat toch komen? De meeste patiënten hebben immers liever een behandeling in de thuissituatie. Zou het ziekenhuis de patiënten om financiële redenen ‘binnen de muren’ kunnen houden? Niet waarschijnlijk gezien het budgetsysteem. Wat zijn dan De belemmeringen? De capaciteit van de mantelzorg, de toenemende belasting van de eerste lijn en de financiering van deze nieuwe zorgvormen. Want voor de patiënt geldt een eigen-bijdrageregeling, die er in het ziekenhuis niet is. En waarschijnlijk denken medisch specialisten domweg te weinig aan deze nieuwe mogelijkheden!