Toezicht op specialisten moet beter

Er is een idee dat door nog betere structuurbedding (met meer top-downhiërarchie, zie de stellingname van de NVZ vereniging van ziekenhuizen of het rapport Vernieuwd Besturen uit 2007 van dezelfde vereniging) de zorg in Nederland wint aan kwaliteit.

Dat standpunt is zeer vatbaar voor kritiek. Korte overlevingstijd van topbestuurders in de zorg heeft primair te maken met zwak management. In een ziekenhuis is besturen lastiger dan in een bedrijf dat gericht is op het maken van winst. Dit omdat het echt communicatieve flexibiliteit en ausdauer vraagt van de bestuurder die zich vooral niet moet overgeven aan kliniekopportunisme.

Het overboord willen gooien van het geïntegreerd medisch-specialistisch bedrijf als format voor besluitvorming in het ziekenhuis, getuigt van een vals uitgangspunt: de hoge kwaliteit van geneeskundige zorg anno 2009 zou te danken zijn aan bestuurders.

Ook de Raad voor Volksgezondheid en Zorg (RVZ)  gaat voorbij aan de assessmentpolitiek die terrein wint in de ziekenhuizen, teneinde rotte appels te (h)erkennen. Het RVZ-voorstel is systeemdenken eigen. Wat heeft dat de maatschappij gebracht. Ziet u om u heen voorbeelden? In het onderwijs? In de bouw? In de bankwereld, niet te vergeten. Ik doe een gooi: ik denk dat er meer ethisch besef in het dokterswereldje leeft dan in de hele bankwereld bij elkaar.

Laten we maar eens minder proberen te reguleren en ons bezighouden met de kern van de zaak. Daarin zijn de nodige ontwikkelingen al gaande. Het lijkt mij vooralsnog ruim voldoende, wanneer ook op eindmaten wordt gemeten.

Zwolle, maart 2009
F.C. de Beer, neurochirurg