Onderwijs

Iedere week krijgen de co-assistenten in ons ziekenhuis een halfuurtje röntgenonderwijs. De onderwerpen zijn basaal, maar niet eenvoudig. Het gaat bijvoorbeeld over het interpreteren van de thoraxfoto of het buikoverzicht. Een thoraxfoto kan net zo’n uitdaging zijn als een CT-scan. Door de frequente wisselingen van de co’s raakt de stof voor ons radiologen wat uitgekauwd. De uitdaging is dus meer om de groep geboeid te houden, dan om de inhoud van het verhaal goed over te brengen. In alle eerlijkheid: meestal nemen mijn collega’s deze klus voor hun rekening. Hulde! Maar deze week ben ik aan de beurt.

Thema: de blanco buikoverzichtsfoto. Eerst een korte inleiding over het normale buikoverzicht. Dan volgen de afwijkingen. Omdat ik een voorstander ben van interactief onderwijs, stel ik veel vragen aan de co’s. Er komt geen beoordeling, dus er kan vrij worden gedacht, gesproken en geassocieerd. Die aanpak werkt.

In welk orgaan liggen deze verkalkingen? Inderdaad, het woord ‘pancreas’ valt. En wie ziet er iets afwijkends aan deze foto? Nee, spondylofyten zijn bij een 75-jarige echt niets bijzonders. Met enige hulp worden de schaalvormige verkalkingen van het aneurysma van de buikaorta alsnog gevonden.

Vervolgens komt het onuitroeibare misverstand van de spiegels op een staande buikoverzichtsfoto bij een ileus aan de orde. ‘Ileus’ is een klinische diagnose. Belangrijk is daarbij het verkrijgen van een indruk van de diameter van de darm. Dat kan ook op een liggende foto, mits er gas in de darmen zit.

De groep doet enthousiast mee. Radiologie kan interessant zijn. En daardoor denk ik ook weer eens: wat een mooi vak heb ik eigenlijk. Dat is het mooie van onderwijs: het stimuleert beide partijen!

Floris Sanders, de specialist