Minder exacerbaties bij astma

Bij therapieresistente astma­patiënten met eosinofiele ontstekingen is mepolizumab effectief tegen exacerbaties. Dat melden twee onderzoeksgroepen in NEJM van 5 maart.

Mepolizumab is een monoklonaal antilichaam tegen interleukine-5 en is effectief tegen eosinofiele ontstekingen. Maar in drie eerdere klinische trials met astmapatiënten bleek het middel niet effectief. Daardoor werden vraagtekens gezet bij de rol van eosinofielen bij astma.

Pranabashis Haldar c.s. van de University Hospitals of Leicester gaven 61 patiënten met eosinofiele astma mepolizumab of een placebo. Na vijftig weken bleek dat patiënten die mepolizumab kregen significant minder exacerbaties hadden (2,0 versus 3,4 per persoon).

Parameswaran Nair c.s. van McMaster University in Hamilton (Canada) onderzochten mepolizumab bij twintig patiënten met eosinofielen in het sputum (ondanks behandeling met prednison). Bij tien van de elf patiënten die een placebo kregen, kwamen tijdens de studieperiode twaalf exacerbaties voor. In de mepolizumabgroep (9 patiënten) was dat slechts bij één persoon het geval. Ook wisten patiënten die mepolizumab kregen hun prednisonbehandeling veel sterker af te bouwen dan degenen in de controlegroep.

In een commentaar schrijft Sally Wenzel van de University of Pitts­burgh dat de studie aantoont dat eosinofielen toch een rol spelen bij exacerbaties van patiënten bij wie astma gepaard gaat met eosinofiele ontstekingen. Maar omdat mepolizumab op andere astmasymptomen geen invloed had, suggereren de resultaten ook dat eosinofielen niet de enige, en misschien wel niet de belangrijkste cellen zijn bij de pathofysiologie van astma. Twan van venrooij

NEJM 2009; 360: 973-84, 985-93, 1026-8